دروغین. [ دُ ] ( ص نسبی ) دروغی. کاذب. کاذبة. به دروغ : اشتهای دروغین ؛ اشتهای کاذب. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) : از ادب نبود به پیش شه مقال خاصه خود لاف دروغین و محال.مولوی.صبح کاذب ؛ و او را صبح دروغین گویند. ( التفهیم ). و رجوع به دروغی شود.
علاقه ی دروغینفِیکپوشالیناراستغیرواقعیکاذببی حقیقتساختگی / جعلیبی مایه . . . . . .Shamtrumped upدروغینساختگیجعلیبی معنی بودنالکی+ عکس و لینک