دروغگو
/doruqgu/
مترادف دروغگو: ترفندباف، دروغ پرداز، دروغزن، کاذب، کذاب
متضاد دروغگو: راستگو، صادق، صدیق
معنی انگلیسی:
لغت نامه دهخدا
- امثال :
دروغگو تا در خانه اش ، یا دروغگو را تا به خانه رسانند ؛ چون دروغگو فراموشکار است و ممکن است راه خانه خود را فراموش کند. ( از مجموعه مختصر امثال چ هند ) ( از فرهنگ عوام ).
دروغگو خانه اش سوخت ( یا آتش گرفت ) کسی باور نکرد. نظیر؛ من عرف بالکذب لم یسمع صدقه. ( امثال وحکم ).
دروغگو خود خود را رسوا می کند. ( امثال و حکم ).
دروغگو دشمن خداست . ( امثال و حکم ).
دروغگو زود مچش گیر می آید. ( امثال و حکم ).
دروغگو کم حافظه است . ( امثال و حکم ). و رجوع به دروغگوی شود.
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
واژه نامه بختیاریکا
دانشنامه عمومی
دروغگو (ترانه کوئین). «دروغگو» ( به انگلیسی: Liar ) تک آهنگی از کوئین است که در سال ۱۹۷۴ میلادی منتشر شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: دروغگو (ترانه کوئین)
مترادف ها
غلط، مصنوعی، قلابی، نا درست، ساختگی، بدل، دروغگو، کاذبانه
دروغگو، کاذب
دروغ گو، چاپ زن
دروغ گو، دوپهلو حرف زن
فارسی به عربی
پیشنهاد کاربران
بد قول، کسی که قول دهد ولی بر خلاف آن عمل کند.
کسی که حرفی بگوید که حقیقت نداشته باشد و واقعیت پیدا نکند.
کسی که حرفی بگوید که حقیقت نداشته باشد و واقعیت پیدا نکند.
معنی
دروغ زْن:دروغگو
دروغ زْن:دروغگو
دجال. . . .
کژه گوی. [ ک َژْ ژَ / ژِ ] ( نف مرکب ) کژه گوینده. کژه گو. آنکه سخن به کژی گوید. دروغزن. کج گوی. ناراست گوی :
بدانست خسرو که آن کژه گوی
همان آب خون اندر آرد بجوی.
فردوسی.
رجوع به کژگوی شود.
... [مشاهده متن کامل]
کژگوی. [ ک َ ] ( نف مرکب ) ناراست گوی. که سخن به کژی و ناراستی گوید. کژ گوینده. کژگو. دروغگوی. دروغزن. ( یادداشت مؤلف ) . کج گوی. که سخن نادرست گوید :
هرآنگه که شد پادشا کژگوی
ز کژی شود زود پیکارجوی.
فردوسی.
میامیز با مردم کژگوی
که او را نباشد سخن جز بروی.
فردوسی.
که بیدادگر باشد و کژگوی
جز از نام شاهی نباشد بدوی.
فردوسی.
بدانست خسرو که آن کژگوی
همان آب و خون اندر آرد بجوی.
فردوسی.
|| بدگوی. ( فرهنگ فارسی معین ) .
بدانست خسرو که آن کژه گوی
همان آب خون اندر آرد بجوی.
فردوسی.
رجوع به کژگوی شود.
... [مشاهده متن کامل]
کژگوی. [ ک َ ] ( نف مرکب ) ناراست گوی. که سخن به کژی و ناراستی گوید. کژ گوینده. کژگو. دروغگوی. دروغزن. ( یادداشت مؤلف ) . کج گوی. که سخن نادرست گوید :
هرآنگه که شد پادشا کژگوی
ز کژی شود زود پیکارجوی.
فردوسی.
میامیز با مردم کژگوی
که او را نباشد سخن جز بروی.
فردوسی.
که بیدادگر باشد و کژگوی
جز از نام شاهی نباشد بدوی.
فردوسی.
بدانست خسرو که آن کژگوی
همان آب و خون اندر آرد بجوی.
فردوسی.
|| بدگوی. ( فرهنگ فارسی معین ) .
هاث
نادرستگو
چاخان
کسی که حرف غیر حقیقی بزند