دروز

دروزیان با اینکه از دید دینی از مسلمانان اسماعیلی منشعب شده اند خود را مسلمان نمی دانند.
دروزیان در همهٔ کشورهای سکونت گاهشان در اقلیت هستند و جز در دو کشور لبنان و اسرائیل، همواره از گروه های اکثریت مورد آزار قرار گرفته اند.
نام این گروه کیشی - نژادی از نام محمد بن اسماعیل دَرزی ( از فارسی به معنی خیاط ) گرفته شده، با اینکه خود دروزیان اسماعیل درزی را بی دین می دانند.
مذهب دروزی شاخه ای از فرقه اسماعیلیه است. این مذهب نخستین بار در سال ۴۰۸ قمری در قاهره در مسجد ریدان پایه گذاری شد. بنیان گذار اصلی این مذهب یک ایرانی تبار به نام حمزه بن علی بن احمد زوزنی معروف به لباد می باشد. این مذهب معتقد به الوهیت ( الحاکم بامر الله ) و حتی خلفای سابق فاطمی از القائم به بعد بودند. به تدریج از سال ۴۳۵ قمری به بعد جامعه درزیان به صورت یک جامعه بسته درآمد بدین صورت که نه گرونده جدیدی می پذیرفت و نه اجازه ارتداد و بازگشت از دین را به پیروانش می داد. پیروان این مذهب، بیشتر در مناطق تیم واقع در منطقه حاصیبا، حلب غربی، کوه هرمن و کوه حوران در کشورهای سوریه و لبنان امروزی گسترش یافتند.
در کشور سوریه، بیشتر دروزیان در نواحی کوهستانی جنوب غربی سوریه همچون جبل العرب یا جبل الدُروز ساکن هستند و بیش از نود درصد جمعیت آن مناطق را تشکیل می دهند و در آن جا بیش از صد و بیست روستا دارند. مؤسسه مطالعات دُروز تخمین زده است که حدود چهل تا پنجاه درصد از درزیان جهان در سوریه، سی تا چهل درصد در لبنان، شش تا هفت درصد در اسرائیل، یک تا دو درصد در اردن و نزدیک به دو درصد هم در دیگر کشورهای خاورمیانه سکونت دارند.