دروده

لغت نامه دهخدا

دروده. [ دُ دَ / دِ ] ( ن مف ) دروده شده. حصادکرده. محصود. حصید. حصیدة. صریم. ( دهار ) :
کشتی از بس زار کشته ، کشتزاری گشته لعل
سر دروده وز تن آواز امان انگیخته.
خاقانی ( دیوان ص 397 ).
منم جو کشته و گندم دروده
ترا جو داده و گندم نموده.
نظامی.
زاهد قدری گیاه سوده
از مطرح آهوان دروده .
نظامی.
پذیرنده چگونه رخت برداشت
زمین کشته را ندروده بگذاشت.
نظامی.
هر روز به کوی تو جوانان
جان کاشته و جگر دروده .
میرخسرو ( از آنندراج ، ذیل درود ).
جذامة؛ باقیمانده از کشت دروده. ( منتهی الارب ). انخلاء؛ دروده شدن گیاه تر. ( از منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

دروده شده حصاد کرده محصود حصید حصیده صریم

فرهنگ عمید

دروشده، بریده شده با داس، درویده.

پیشنهاد کاربران

منبع. عکس فرهنگ ریشه های هندواروپایی زبان فارسی
واژه ی دروده از ریشه ی واژه ی درودن فارسی هست
درودهدرودهدرودهدروده

بپرس