این جمله در مقام تحسین و تمجید به خاطر انجام کار ارزشمند و ماندگار به طرف مقابل گفته می شود. معمولاً وجدان در اینجا ملاک قرار می گیرد؛ کسی که در سخت ترین شرایط حرف حق را می زند، حتی اگر به ضرر خودش باشد، شایسته تحسین است و مردم با احترام از او یاد می کنند.
