درواسپ یشت

دَرْواسْپ یَشْت
(یا: گوش یشت) نهیمن یشت و یکی از یشت های بزرگ اوستا، مختص ایزدبانو درواسپ، مسئول تندرستی اسبان. در این یشت که دارای هفت کرده (بخش) و ۳۳ بند است، پس از توصیف این ایزدبانو از شاهان و پهلوانانی یاد شده که برای او قربانی کرده و از او یاری خواسته اند. برخی ایران شناسان درواسپ را صفتی برای اشی می دانند که بعدها ایزد مستقلی شده است. پورداود این یشت را به فارسی ترجمه کرده است (تهران، ۱۳۴۷).