دروازه های اسکندر

دروازه های اسکندر ( به انگلیسی: Gates of Alexander ) حائلی افسانه ای است که از قرار معلوم توسط اسکندر مقدونی در قفقاز برای دور نگه داشتن بربری های نا متمدن شمال از تاخت و تاز به سرزمین های جنوبی ساخته شده است. این دروازه ها موضوعی محبوب در سفرنامه های قرون وسطایی است، که از رمانس اسکندر در نسخه ای متعلق به شاید قرن ۶ میلادی، آغاز می شود.
این دیوار، که همچنین تحت عنوان دروازه های کاسپین[ یادداشت ۳] نیز شناخته می شود، با دو مکان برابر دانسته شده اند: گذرگاه دربند در روسیه، یا گذرگاه در الان در جنوب دریای خزر. [ یادداشت ۴] روایت همچنین، آن را به دیوار بزرگ گرگان ( مار قرمز[ یادداشت ۵] ) در ساحل یا کرانه جنوب شرقی دریای خزر، ارتباط می دهد.
این استحکامات از لحاظ تاریخی، بخش هایی از خطوط دفاعی ساخته شده توسط ساسانیانِ ایران بودند. دیوار بزرگ گرگان ممکن است توسط پارتی ها ساخته شده باشد.
نام «دروازه های کاسپین»[ یادداشت ۳] در اصل به ناحیه باریکی در گوشه جنوب شرقی دریای خزر گفته می شد که در واقع اسکندر از میان آن در تعقیب اردشیر چهارم پیش روی کرد، اگرچه وی برای مستحکم کردن و سنگربندی آن توقف نکرد. این ناحیه توسط تاریخ نگاران خیال پردازتر اسکندر به گذرگاه های میان قفقاز منتقل شد.
همچنین در قرآن، سوره کهف، آیات ۸۳ الی ۹۸، یک داستانِ تا اندازه ای مشابه با تفاوت های کلیدی به چشم می خورد. به جای این که سازنده، فاتحی ( یا جهان گشایی ) مانند اسکندر باشد، قرآن قهرمانی آزادگر که قدیمی تر از اسکندر است را توصیف می کند، که تحت عنوان ذوالقرنین شناخته می شود. همچنین ساختار مورد نظر به جای یک دروازه، دیوارِ آهنیِ عظیمی می باشد و کارکردش دفاع از مردم پایِ کوه در مقابل عجوج و مجوج[ یادداشت ۶] می باشد.
و از تو درباره ذوالقرنین می پرسند بگو به زودی چیزی از او برای شما خواهم خواند «۸۳»
ما در زمین به او امکاناتی دادیم و از هر چیزی وسیله ای بدو بخشیدیم «۸۴»
تا راهی را دنبال کرد «۸۵»
تا آنگاه که به غروبگاه خورشید رسید به نظرش آمد که در چشمه ای گل آلود و سیاه غروب می کند و نزدیک آن طایفه ای را یافت فرمودیم ای ذوالقرنین یا عذاب می کنی یا در میانشان نیکویی پیش می گیری «۸۶»
گفت اما هر که ستم ورزد عذابش خواهیم کرد سپس به سوی پروردگارش بازگردانیده می شود آنگاه او را عذابی سخت خواهد کرد «۸۷»