دروازه غار نام یکی از دروازه های قدیمی شهر تهران بود که در اطراف حصار ناصری ( حصاری که در عهد ناصرالدین شاه قاجار در اطراف شهر طهران یا به اصطلاح آن روز، در اطراف دارالخلافه ناصری کشیده شده بود ) ، قرار داشت. این دروازه در حد فاصل بین خانی آباد و میدان شوش در حوالی مکانی که امروزه در آن میدان غار ( شهید هرندی ) بنا شده است، واقع بود. محل دقیق این دروازه حد فاصل میدان شوش و میدان راه آهن می باشد که در شمالی ترین قسمت محله باغ آذری بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
بر کاشی کاری زیبای این دروازه تصاویری از نبرد رستم و دیو سفید نقش شده بود که حتی تا زمان تخریب این دروازه، بسیار سالم و دست نخورده باقی مانده بود. به همین دلیل کاشی های نقاشی شده مربوط به دروازه غار، به موزه ایران باستان انتقال یافتند تا در آن جا نگهداری شوند. این نقش زیبا دارای رقم استاد محمد کاشی پز شیرازی است و پیداست که این هنرمند اهل شیراز سازنده این کاشی ها و نقش مندرج بر آن بوده است. هرچند از زندگی این هنرمند اطلاعی در دست نیست. تاریخ ساخته شدن این نقش کاشی بر اساس مندرجات آن، در سال ۱۲۶۳ هجری قمری بوده است.
دلیل نام گذاری این دروازه به دلیل نام اراضی سمت شمال آن می باشد. دروازه غار، دروازه ی جنوبی شهر تهران بوده که در زمان ناصرالدین شاه، در ضلع جنوبی برج و باروی شهر، مابین دروازه ری و دروازه قزوین بنا شد. در گذشته دروازه ی شهرها در ورودی جاده های منتهی به شهر جهت کنترل ورود و خروج به شهر بنا می شد. جاده ای که به سمت دروازه غار منتهی می شد، در راستای جنوب به شمال بوده که در حال حاضر به نام خیابان خزانه - شمال نام گذاری شده است. قبل از احداث دروازه، اراضی شمال دروازه، خانه ها و کاروان سراهایی بنا شده بود که ایوان ورودی آن ها از جنوب به شمال پشت به کوه های شمیران بوده و غارهای کوچک در دل کوه های شمیران را در نظر بیننده تداعی می کرده که همین امر باعث نام گذاری این منطقه به اراضی بلوک غار شده بود. با احداث دروازه در جنوب این اراضی، غار بزرگی درست در وسط کوه های شمیران و زیر قله ی توچال نظر هر بیننده ای که قصد ورود به تهران را داشته، جلب می کرد و این دروازه به دروازه غار معروف شد. امروزه با نگاه کردن به این دروازه از سمت خیابان خزانه - شمال که در محل قدیم آن بازسازی شده، وجه تسمیه ی این بنا به زیبایی نمایان است.
... [مشاهده متن کامل]
بر کاشی کاری زیبای این دروازه تصاویری از نبرد رستم و دیو سفید نقش شده بود که حتی تا زمان تخریب این دروازه، بسیار سالم و دست نخورده باقی مانده بود. به همین دلیل کاشی های نقاشی شده مربوط به دروازه غار، به موزه ایران باستان انتقال یافتند تا در آن جا نگهداری شوند. این نقش زیبا دارای رقم استاد محمد کاشی پز شیرازی است و پیداست که این هنرمند اهل شیراز سازنده این کاشی ها و نقش مندرج بر آن بوده است. هرچند از زندگی این هنرمند اطلاعی در دست نیست. تاریخ ساخته شدن این نقش کاشی بر اساس مندرجات آن، در سال ۱۲۶۳ هجری قمری بوده است.
دلیل نام گذاری این دروازه به دلیل نام اراضی سمت شمال آن می باشد. دروازه غار، دروازه ی جنوبی شهر تهران بوده که در زمان ناصرالدین شاه، در ضلع جنوبی برج و باروی شهر، مابین دروازه ری و دروازه قزوین بنا شد. در گذشته دروازه ی شهرها در ورودی جاده های منتهی به شهر جهت کنترل ورود و خروج به شهر بنا می شد. جاده ای که به سمت دروازه غار منتهی می شد، در راستای جنوب به شمال بوده که در حال حاضر به نام خیابان خزانه - شمال نام گذاری شده است. قبل از احداث دروازه، اراضی شمال دروازه، خانه ها و کاروان سراهایی بنا شده بود که ایوان ورودی آن ها از جنوب به شمال پشت به کوه های شمیران بوده و غارهای کوچک در دل کوه های شمیران را در نظر بیننده تداعی می کرده که همین امر باعث نام گذاری این منطقه به اراضی بلوک غار شده بود. با احداث دروازه در جنوب این اراضی، غار بزرگی درست در وسط کوه های شمیران و زیر قله ی توچال نظر هر بیننده ای که قصد ورود به تهران را داشته، جلب می کرد و این دروازه به دروازه غار معروف شد. امروزه با نگاه کردن به این دروازه از سمت خیابان خزانه - شمال که در محل قدیم آن بازسازی شده، وجه تسمیه ی این بنا به زیبایی نمایان است.
