درهم فتادن. [ دَ هََ ف ِ دَ ] ( مص مرکب ) درهم افتادن. در هرج و مرج افتادن و پریشان شدن. ( از ناظم الاطباء ). || بهم برآمدن. درهم آویختن. جنگ کردن به ریشاریش. بهم تاختن : خواست تا دیگر بار زخمی زند لشکر درهم فتادند و غلبه و ازدحام فریقین مانع شد. ( ترجمه تاریخ یمینی ). تو گفتی خروسان شاطر به جنگ فتادند درهم به منقار و چنگ.
