درّهٔ وهمی ( به انگلیسی: Uncanny valley ) فرضیه ای در زیبایی شناسی است. بر اساس این فرضیه، اگر ویژگی ها و حرکت های یک پدیدهٔ مصنوعی تقریباً همانند نمونهٔ طبیعی باشد ( ولی نه کاملاً مطابق با آن ) ، اغلب بینندگان نسبت به آن حس دافعه خواهند داشت. منظور از «درّه» در این جا کاهش منحنی «پذیرش زیبایی شناسانهٔ» پدیده برای بینندگان است، وقتی که شباهت پدیدهٔ مورد بررسی به نمونهٔ طبیعی بیشتر می شود. نمونه های این رفتار در رباتیک[ ۲] و پویانمایی سه بعدی رایانه ای[ ۳] [ ۴] دیده می شود.
فرضیهٔ درّهٔ وهمی می گوید که اگر ظاهر یک ربات هر چه بیشتر شبیه یک انسان واقعی شود، در آغاز واکنش احساسی برخی از بینندگان به ربات مثبت تر می شود، ولی از مرحله ای به بعد این واکنش به سرعت افت کرده و تبدیل به حس دافعه می شود. با این حال، اگر شباهت ربات به چهرهٔ انسانی آن قدر زیاد شود که از چهرهٔ انسان واقعی قابل تشخیص نباشد، واکنش احساسی دوباره مثبت می شود و به درجهٔ هم ذات پنداری بین آن دو می رسد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففرضیهٔ درّهٔ وهمی می گوید که اگر ظاهر یک ربات هر چه بیشتر شبیه یک انسان واقعی شود، در آغاز واکنش احساسی برخی از بینندگان به ربات مثبت تر می شود، ولی از مرحله ای به بعد این واکنش به سرعت افت کرده و تبدیل به حس دافعه می شود. با این حال، اگر شباهت ربات به چهرهٔ انسانی آن قدر زیاد شود که از چهرهٔ انسان واقعی قابل تشخیص نباشد، واکنش احساسی دوباره مثبت می شود و به درجهٔ هم ذات پنداری بین آن دو می رسد.
wiki: دره وهمی