دره صیدی

لغت نامه دهخدا

دره صیدی. [ دَرْ رَ ص َ ] ( اِخ ) نام یکی از دهستانهای بخش اشترینان شهرستان بروجرد است. این دهستان درجنوب خاوری بخش واقع از شمال به بلوط بیک از جنوب به بروجرد از خاور به ده گاه از باختر به آقائی محدود است. آب آن از قنات است. مرتفعترین کوه این دهستان موسوم به قله شاه عبداﷲ است که بین دره صیدی و ده گاه و قپانوری واقع و مراتع خوبی در آن وجود دارد. این دهستان از 32 آبادی تشکیل گردیده و در حدود 17000 تن سکنه دارد. قرای مهم آن عبارتند از: ده گاه ، ده نو شاهقلی ، کوشکی بالا، کوشکی پائین ، کمره بالا دره گرم ، دره گرگ ، ده ترکان ، گل زرد، گندل گیراه. راههای این دهستان مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).
دره صیدی. [ دَرْ رَ ص َ ] ( اِخ ) ده مرکز دهستان دره صیدی از بخش اشترینان شهرستان بروجرد واقع در 19هزارگزی شمال خاوری بروجردو کنار راه مالرو حاجی آباد به بروجرد با 510 تن سکنه ( طبق سرشماری سال 1335 هَ. ش. ). آب آن از چشمه و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).

فرهنگ فارسی

ده مرکز دهستان دره صیدی از بخش اشترینان شهرستان بروجرد

پیشنهاد کاربران

باسلام
اکثر این مناطق در بروجرد یا اجدادشان از ملایر، اراک و یا تبعیدی بوده اند. بروجردی اصیل هم ایشان را نمی توان خواند. بلکه زبانشان تقریبا مثل بروجردی هست. بزرگان این ها بدلیل ترس از راهزنان و باج و خراج مسکن خود را پشت تپه ها می ساختند. حتی در تاریخ موثق و قابل استناد آمده که لر های آرام و شجاع این مردمان منطقه را از راهزنی لک ها و لرهای شرور و دزد در امان نگه می داشتند.
... [مشاهده متن کامل]

بپرس