دره بوجانگ

دره بوجانگ ( به انگلیسی: Bujang Valley ) ( مالایی : Lembah Bujang ) یک مجموعهٔ تاریخی وسیع، با مساحت تقریبی ۲۲۴ کیلومتر مربع ( ۸۶ مایل مربع ) می باشد که میان کوه جرای در سمت شمال و رود مودا در سمت جنوب، نزدیک مربوک، کداح واقع شده است. این منطقه، غنی ترین ناحیه باستان شناسی در مالزی است. [ ۱]
بقایای باستان شناسی نشان می دهد که در این محل یک نظام بودایی وجود داشته است. در زبان سانسکریت لغت bhujanga به مار بزرگ اشاره می کند، بنابراین نام آن به طور تقریبی به دره مار ترجمه شده است. [ ۲] این منطقه شامل بقایای ویرانه هایی است که ممکن است قدمت آنها به ۲٬۵۳۵ سال قبل بازگردد. بیش از پنجاه معبد پاگودا قدیمی، به نام کَندی ( تحت الفظی چَندی ) از زیر خاک کشف گردیده است. سالم ترین و شکوهمندترین آنها در پنکالان بوجانگ، مربوک قرار دارد. [ ۳] موزه باستان شناسی دره بوجانگ که در اینجا وجود دارد به نام سونگای باتو هم معروف است، [ ۴] [ ۵] کاوش های شکل گرفته، بقایای سازه اسکله ای شکل، سایت های گدازگری آهن، و یک یادواره آجررسی را آشکار کرده است که قدمت آنها به ۱۱۰ سال بعد از میلاد مسیح بازمی گردد و باعث شده است این سازه، به قدیمی ترین سازه دست ساز در جنوب شرقی آسیا به ثبت برسد. [ ۶] [ ۷]