درم بخش

لغت نامه دهخدا

درم بخش. [ دِ رَ ب َ ] ( نف مرکب ) درم بخشنده. بخشنده درم. آنکه درم بخشد :
تا درم خوار و درم بخش بودمرد سخی
تا درم جوی ودرم دوست بود مرد لئیم.

فرخی.

درم بخشنده بخشنده درم آنکه درم بخشد

بیهوده بخشیدن
بخشش به کسی بدون داشتن دلیل منطقی