درم بار

لغت نامه دهخدا

درم بار. [ دِرَ ] ( نف مرکب ) درم بارنده. بارنده درم. درم ریز. || کنایه از بسیاربخشش و سخی :
در بزم درم باری و دینارفشانیست
در رزم مبارزشکر و شیرشکاریست.
فرخی.
- ابر درم بار ؛ ابر که باران آن درم بود.
- || بسیار سخی ؛ بسیار بخشنده :
میر همه میران ، پسر خسرو ایران
بواحمدبِن ْ محمود آن ابر درم بار.
فرخی.

فرهنگ فارسی

درم بارنده بارنده درم درم ریز

پیشنهاد کاربران

بپرس