( درقعة ) درقعة. [ دَ ق َ ع َ ] ( ع مص ) بشتاب گریختن از سختی. || کوشش کردن شتران در چریدن. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || تتبع و جستجو کردن ْ طعام ِ مردم را. || ناسزا گفتن کسی را. ( از اقرب الموارد ).
