درغاله. [ دَ ل َ / ل ِ ] ( اِ مرکب ) ( از: درغ ، بند و سد و در + «َاله » علامت نسبت ) دربند. راه میان کوه. شعب. فرجه. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). راه در کوه. شِعب. ( دهار ). راهی را گویند که از میان کوه بگذرد و آنرا به عربی شعب خوانند و فرجه میان دو کوه را نیز گفته اند. ( برهان ). راهی که در کوه بود چون دره. ( شرفنامه منیری ). شعب. ( زمخشری ). رجوع به توضیح مؤلف درباره لغت درغال در پاورقی شود.
