درعیه

لغت نامه دهخدا

( درعیة ) درعیة. [ دَ ی َ ] ( اِخ ) واحه ای در نجد، عربستان سعودی واقع در حدود 20 کیلومتری شمال غربی ریاض پایتخت سابق آل سعود. وادی حنیفه از آن می گذرد. از آبادیهای آن بجیری است که مسکن ابن عبدالوهاب و بسیاری از علمای خاندان او بوده است ، و مقبره وی در همانجاست. درعیة اول بار در 850 هَ. ق. آباد شد. در 1139 هَ. ق. محمدبن سعود فرمانروای آن گردید. در 1157 هَ. ق. ابن عبدالوهاب که از زادگاه خودعیینه رانده شده بود در درعیه سکنی گزید و او و محمدبن سعود به نشر مذهب وهابی پرداختند. دولت سعودی درعیه در اوایل قرن 13 هجری همه شبه جزیره عربستان را تحت فرمان داشت ، در لشکر کشی ابراهیم پاشا به نجد،پس از مدتی محاصره درعیه سقوط کرد ( 1233 هَ. ق. ) وبه امر وی ویران گردید ( 1234 هَ. ق. ). محمدبن مشاری به عمران آن پرداخت ولی دگر بار سپاهیان مصری آن را ویران کردند و سوختند. ( از دائرةالمعارف فارسی ).
درعیة. [ دِ عی ی َ ] ( ع اِ ) پیکانی که در زره درآید. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). ج ، دَراعی . ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

دانشنامه عمومی

دِرعیّه ( به عربی: الدرعیة ) شهری در عربستان سعودی، مرکز شهرستان درعیه که در شمال غربی ریاض قرار گرفته، از سال ۱۷۴۴ تا ۱۸۱۸ میلادی پایتخت نخستین دودمان و اقامتگاه اصلی خاندان سعود بود که توسط ابراهیم محمد علی پاشا در سال ۱۸۱۸ این شهر ویران شد.
عکس درعیه
wiki: درعیه
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس