درشت گویی

لغت نامه دهخدا

درشت گویی. [ دُ رُ ] ( حامص مرکب ) درشت گوئی. درشت گو بودن.

فرهنگ فارسی

درشت گوئی درشت گو بودن

فرهنگ عمید

ناسزاگویی، سخن درشت گفتن.

پیشنهاد کاربران

بپرس