درشت پسند. [ دُ رُ پ َ س َ ] ( نف مرکب ) کنایه از دشوار پسند. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) : ورنه ، نه آن درشت پسند است روزگارکو روزگار خویش به هر کس کند هدر.انوری.|| کنایه از مردم کثیف طبع. ( برهان ). || احمق و ابله. || روستایی. || بی ادب.( ناظم الاطباء ).