درشت پسند

لغت نامه دهخدا

درشت پسند. [ دُ رُ پ َ س َ ] ( نف مرکب ) کنایه از دشوار پسند. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) :
ورنه ، نه آن درشت پسند است روزگار
کو روزگار خویش به هر کس کند هدر.
انوری.
|| کنایه از مردم کثیف طبع. ( برهان ). || احمق و ابله. || روستایی. || بی ادب.( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

کنایه از دشوار پسند کنایه از مردم کثیف طبع احمق و ابله روستایی

پیشنهاد کاربران

بپرس