درشت رویی

لغت نامه دهخدا

درشت رویی. [ دُ رُ رو ] ( حامص مرکب ) درشت روی بودن. تندخویی. بدخلقی. || گستاخی.

فرهنگ فارسی

۱ - تند خویی بد خلقی . ۲ - گستاخی .
درشت روی بودن تند خویی بد خلقی

پیشنهاد کاربران

بپرس