[ویکی نور] درس نامه علوم قرآنی سطح 2. درس نامه علوم قرآنی سطح 2، تألیف حسین جوان آراسته، از جمله آثار جدید در زمینه علوم قرآنی است که در قالب الفاظی ساده و روان و با استناد به منابع شیعه و سنی به منظور آموزش سطح متوسط (مقطع کارشناسی) صورت پذیرفته است.
کتاب مشتمل بر مقدمه چاپ سوم، مقدمه این چاپ (ششم) و مباحث در ده بخش است که هر بخش حاوی چند فصل است. در ابتدای هر بخش اهداف آموزشی آن بخش و همچنین بعضی از منابع مهم و سودمند معرفی شده است. مطالب سودمندی که فراگیری آن ها فراتر از مقدار معمول بوده است، تحت عنوان «مطالعه آزاد»مشخص شده است. در پایان هر فصل خلاصه مباحث آن فصل تحت عنوان «گزیده مطالب» ذکر شده است. در انتهای بخش نیز پرسش هایی در دو قسمت، پرسش مربوط به متن و پژوهش خارج از متن طرح شده است.
نویسنده در مقدمه کتاب با تقسیم تألیفات علوم قرآنی به چهار دسته، کتاب حاضر را گلچینی از مباحث علوم قرآنی دانسته است که سعی گردیده ضمن طرح مباحث عمده و مهم، ارتباط منطقی و زنجیره ای میان آنها رعایت شود. از سوی دیگر به جهت پرهیز از افراط و تفریط در طرح مطالب، سعی بر این بوده است که حد متوسط ، مبنای هر بحث قرار گیرد؛ به گونه ای که طالبان آشنایی با علوم قرآنی، به سادگی و سهولت با مجموعه ای از این علوم آشنا گردند.
در اولین بخش کتاب به کلیات پرداخته شده است. نویسنده ابتدا سیر تاریخی علوم قرآنی را بررسی کرده و می نویسد: «به اعتقاد دانشمندان علوم قرآنی، در میان صحابه پیامبر(ص) علی بن ابی طالب(ع) از پیشگامان و طلایه داران تفسیر و علوم قرآنی بوده و حتی شخصیتی چون ابن عباس تفسیر قرآن را از ایشان آموخته است». همچنین با اشاره به اینکه تدوین تفسیر و مباحث قرآنی از قرن دوم آغاز می گردد و از این زمان به بعد دانشمندان فراوانی در خدمت تألیفات قرآنی قرار می گیرند، اسامی پیشگامان تدوین علوم قرآنی را متذکر می شود.
عناوین قرآن، معانی قرآن، وجه نام گذاری و عربی بودن قرآن از دیگر مباحث این بخش است. نویسنده درباره عربی بودن قرآن، آن را امری طبیعی می داند؛ چراکه پیامبر از میان قومی مبعوث به رسالت گشت که زبانشان عربی بود. این امر منافاتی با رسالت جهانی و دعوت همگانی او، که برای همه عصرها و نسل هاست و هدایت گری کتابش که «هدی للنّاس» است، ندارد.
چهار بخش کتاب، یعنی از بخش دوم تا پنجم به تاریخ قرآن اختصاص دارد. وحی، نزول قرآن، تدوین قرآن و قرائات قرآن عناوین این چهار بخش است. به اتفاق شیعه و سنی اولین کسی که پس از رحلت پیامبر اکرم به دستور آن حضرت اقدام به جمع آوری مصحف نمود، علی بن ابی طالب(ع) بود. مصحف علی بن ابی طالب دارای امتیازاتی نظیر تنظیم ترتیب سوره ها به همان ترتیب نزول، اسباب نزول، مکان نزول و جوانب کلی آیات بوده است. این مصحف به عنوان میراثی نزد امامان قرار گرفته و از امامی به امام دیگر منتقل شده است.
کتاب مشتمل بر مقدمه چاپ سوم، مقدمه این چاپ (ششم) و مباحث در ده بخش است که هر بخش حاوی چند فصل است. در ابتدای هر بخش اهداف آموزشی آن بخش و همچنین بعضی از منابع مهم و سودمند معرفی شده است. مطالب سودمندی که فراگیری آن ها فراتر از مقدار معمول بوده است، تحت عنوان «مطالعه آزاد»مشخص شده است. در پایان هر فصل خلاصه مباحث آن فصل تحت عنوان «گزیده مطالب» ذکر شده است. در انتهای بخش نیز پرسش هایی در دو قسمت، پرسش مربوط به متن و پژوهش خارج از متن طرح شده است.
نویسنده در مقدمه کتاب با تقسیم تألیفات علوم قرآنی به چهار دسته، کتاب حاضر را گلچینی از مباحث علوم قرآنی دانسته است که سعی گردیده ضمن طرح مباحث عمده و مهم، ارتباط منطقی و زنجیره ای میان آنها رعایت شود. از سوی دیگر به جهت پرهیز از افراط و تفریط در طرح مطالب، سعی بر این بوده است که حد متوسط ، مبنای هر بحث قرار گیرد؛ به گونه ای که طالبان آشنایی با علوم قرآنی، به سادگی و سهولت با مجموعه ای از این علوم آشنا گردند.
در اولین بخش کتاب به کلیات پرداخته شده است. نویسنده ابتدا سیر تاریخی علوم قرآنی را بررسی کرده و می نویسد: «به اعتقاد دانشمندان علوم قرآنی، در میان صحابه پیامبر(ص) علی بن ابی طالب(ع) از پیشگامان و طلایه داران تفسیر و علوم قرآنی بوده و حتی شخصیتی چون ابن عباس تفسیر قرآن را از ایشان آموخته است». همچنین با اشاره به اینکه تدوین تفسیر و مباحث قرآنی از قرن دوم آغاز می گردد و از این زمان به بعد دانشمندان فراوانی در خدمت تألیفات قرآنی قرار می گیرند، اسامی پیشگامان تدوین علوم قرآنی را متذکر می شود.
عناوین قرآن، معانی قرآن، وجه نام گذاری و عربی بودن قرآن از دیگر مباحث این بخش است. نویسنده درباره عربی بودن قرآن، آن را امری طبیعی می داند؛ چراکه پیامبر از میان قومی مبعوث به رسالت گشت که زبانشان عربی بود. این امر منافاتی با رسالت جهانی و دعوت همگانی او، که برای همه عصرها و نسل هاست و هدایت گری کتابش که «هدی للنّاس» است، ندارد.
چهار بخش کتاب، یعنی از بخش دوم تا پنجم به تاریخ قرآن اختصاص دارد. وحی، نزول قرآن، تدوین قرآن و قرائات قرآن عناوین این چهار بخش است. به اتفاق شیعه و سنی اولین کسی که پس از رحلت پیامبر اکرم به دستور آن حضرت اقدام به جمع آوری مصحف نمود، علی بن ابی طالب(ع) بود. مصحف علی بن ابی طالب دارای امتیازاتی نظیر تنظیم ترتیب سوره ها به همان ترتیب نزول، اسباب نزول، مکان نزول و جوانب کلی آیات بوده است. این مصحف به عنوان میراثی نزد امامان قرار گرفته و از امامی به امام دیگر منتقل شده است.
wikinoor: درس نامه_علوم_قرآنی_سطح_2
[ویکی نور] درسنامه علوم قرآنی سطح 2. کتاب پیرامون علوم قرآنی نوشته شده و مطالب آن شامل دو قسمت
می باشد قسمت اول پیرامون تاریخ قرآن است که در آن مباحث
وحی،نزول قرآن،تدوین قرآن و قراءات قرآن وجود دارد
و در قسمت دوم:تحریف ناپذیری قرآن،اعجاز قرآن،ناسخ و منسوخ
و محکم و متشابه مورد بحث قرار گرفته است
می باشد قسمت اول پیرامون تاریخ قرآن است که در آن مباحث
وحی،نزول قرآن،تدوین قرآن و قراءات قرآن وجود دارد
و در قسمت دوم:تحریف ناپذیری قرآن،اعجاز قرآن،ناسخ و منسوخ
و محکم و متشابه مورد بحث قرار گرفته است