درز پیشانی ( انگلیسی: Frontal suture ) یک مفصل رشته ای است که دو نیمه استخوان پیشانی جمجمه را در نوزادان و کودکان تقسیم می کند. این درز به طور معمول، بین سه تا نه ماهگی کاملاً جوش می خورد و دو نیمه استخوان پیشانی با هم ترکیب می شوند. به آن درز میان چشمی ( متوپیک ) نیز گفته می شود، اگرچه این اصطلاح ممکن است به طور خاص به درز پیشانی ماندگار در سنین بالاتر اشاره کند.
اگر درز پیشانی در بدو تولد وجود نداشته باشد و هر دو استخوان پیشانی از قبل به هم جوش خورده باشند ( پیوستگی جمجمه، کرانیوسینوستوز ) ، شکلی تیرچه مانند در جمجمه ایجاد می شود به نام سه گوش سری می شود. وجود آن در جمجمه جنین، همراه با سایر درزهای جمجمه و ملاج ها ( فونتانل ها ) ، نوعی انعطاف پذیری برای جمجمه فراهم می کند که می تواند حرکت سر را از طریق مجرای دهانه رحم و مهبل در جریان زایمان تسهیل کند. بافت همبند متراکمی که بین استخوان های پیشانی یافت می شود با بزرگتر شدن کودک با بافت استخوانی جایگزین می شود.
در برخی افراد، درز پیشانی می تواند تا بزرگسالی ( به طور کامل یا جزئی ) باقی بماند و به آن درز میان چشمی پایدار گفته می شود. شیوع آن در زنان حدود ۴ درصد و در مردان حدود ۲ درصد است. [ ۱] این درز می تواند استخوان پیشانی را دو نیم کند و از دماغک ( نازیون ) تا نوک سر ( برگما ) کشیده شود یا به عنوان یک درز جدا باقی بماند.
درز ماندگار پیشانی هیچ اهمیت بالینی ندارد، اگرچه می توان آن ها را با شکستگی جمجمه اشتباه گرفت. [ ۲] از آنجا که درزهای ماندگار پیشانی در پرتونگاری قابل رؤیت اند، می توانند برای شناسایی پزشکی قانونی بقایای اسکلتی انسان مفید باشند.
درز ماندگار پیشانی را نباید با درز بالای بینی ( یک درز کوچک به شکل زیگزاگ که در ابرومیان یا کمی بالاتر از آن قرار دارد ) اشتباه گرفت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاگر درز پیشانی در بدو تولد وجود نداشته باشد و هر دو استخوان پیشانی از قبل به هم جوش خورده باشند ( پیوستگی جمجمه، کرانیوسینوستوز ) ، شکلی تیرچه مانند در جمجمه ایجاد می شود به نام سه گوش سری می شود. وجود آن در جمجمه جنین، همراه با سایر درزهای جمجمه و ملاج ها ( فونتانل ها ) ، نوعی انعطاف پذیری برای جمجمه فراهم می کند که می تواند حرکت سر را از طریق مجرای دهانه رحم و مهبل در جریان زایمان تسهیل کند. بافت همبند متراکمی که بین استخوان های پیشانی یافت می شود با بزرگتر شدن کودک با بافت استخوانی جایگزین می شود.
در برخی افراد، درز پیشانی می تواند تا بزرگسالی ( به طور کامل یا جزئی ) باقی بماند و به آن درز میان چشمی پایدار گفته می شود. شیوع آن در زنان حدود ۴ درصد و در مردان حدود ۲ درصد است. [ ۱] این درز می تواند استخوان پیشانی را دو نیم کند و از دماغک ( نازیون ) تا نوک سر ( برگما ) کشیده شود یا به عنوان یک درز جدا باقی بماند.
درز ماندگار پیشانی هیچ اهمیت بالینی ندارد، اگرچه می توان آن ها را با شکستگی جمجمه اشتباه گرفت. [ ۲] از آنجا که درزهای ماندگار پیشانی در پرتونگاری قابل رؤیت اند، می توانند برای شناسایی پزشکی قانونی بقایای اسکلتی انسان مفید باشند.
درز ماندگار پیشانی را نباید با درز بالای بینی ( یک درز کوچک به شکل زیگزاگ که در ابرومیان یا کمی بالاتر از آن قرار دارد ) اشتباه گرفت.
wiki: درز پیشانی