دررفشان. [ دُ رَرْ ف ِ ] ( نف مرکب ) درر فشاننده. در فشان. || سراینده اشعاری چون در، نغز و نیکو : درر فشانم در مدح صدر سیف الدین که طبع خاطر دارم چو دُرّ در دریا.سوزنی.
