دردگین

معنی انگلیسی:
painful

لغت نامه دهخدا

دردگین. [ دَ ] ( ص مرکب ) دردگن. دردناک. دردمند. ضعیف شده. دردناک. بِدردآورده شده. ( ناظم الاطباء ). اَلِم. اَلِمَة. وَجِع. شَکِع. ألیم. نَصِب : اَنسی ̍، نسی ٔ، ملک ؛ مرد دردگین. ( منتهی الارب ). اکتلاء؛ دردگین کرده شدن از ضرب. تعص ؛ دردگین شدن اعصاب کسی از بسیار رفتن. تکوع ؛ دردگین شدن ساق دست. ( از منتهی الارب ). قام ظهره به ؛ دردگین پشت کرد او را. ( منتهی الارب ). قتد؛ دردگین شدن شکم شتر از خوردن قتاد. قد؛ دردگین شدن شکم. قصر؛ دردگین بن گردن گشتن. ( از منتهی الارب ). لوی ؛ دردگین شکم. مجرود؛ کسی که از خوردن ملخ شکم وی دردگین باشد. ( منتهی الارب ). مغل ؛ دردگین گردیدن شکم ستور از خوردن گیاه یا خاک. ( از منتهی الارب ).
- چشم دردگین ؛ مرمد. رمد. رمده. أرمد. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). چشم سرخ :
قمر بسان چشم دردگین شود
سپیده دم شود چو توتیای او.
منوچهری.
دردگین. [ دُ ] ( ص مرکب ) دارای درد. دردآلود. دردناک : اًثفال ؛ دردگین شدن شراب. ( از منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

دُردْگین: همانند دُر و گوهر
همچنین پیغامهای دُردْگین ** صد هزاران آید از حضرت چُنین ( مولانا )
دُردگین: به مانند دُر و گوهر
همچنین پیغامهای دُردگین ** صد هزاران آید از حضرت چنین ( مولانا )

بپرس