دردری
لغت نامه دهخدا
دردری. [ دَ دَ ری ی ] ( ع ص ) درازخایه. ( منتهی الارب ). و رجوع به دَردَرّی ̍ شود.
دردری. [ دَ دَرْ را ] ( ع ص ) آنکه بدون حاجت آمد و شد نماید. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || «آدر» و دبه خایه. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به دَردَری شود.
گویش مازنی
واژه نامه بختیاریکا
پیشنهاد کاربران
دُرِّ دَری=شعر گران بهای فارسیِ دَری