دردر

لغت نامه دهخدا

دردر. [ دَ دَ ] ( اِ، ق ) درون در و دم در. ( ناظم الاطباء ).

دردر. [ دَ دَ ] ( اِ، ق ) در زبان اطفال ، بیرون خانه. کوچه. کوی. مهمانی. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). دَدَر.

دردر. [ دِ دِ ] ( اِ صوت ) حکایت آواز لرزش اندام.
- دردر لرزیدن ؛ دیک دیک لرزیدن. دیک و دیک لرزیدن.

دردر. [ دُ دُ ] ( ع اِ ) نشستگاه دندان طفل پیش از برآمدن ، یا عام است. ( منتهی الارب ). ریشه های دندان کودک. ( از اقرب الموارد ). ج ، دَرادِر. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). در مثل گویند: اءُعییتنی باشُر فکیف بدردر؛ در جوانی از من نصیحت نپذیرفتی پس چگونه حال که از سالخوردگی «درادر» و ریشه های دندان های توهویدا شده است ! آنرا در مورد کسی گویند که آنگاه که سالم بود از او اکراه داشته اند تا چه رسد به وقتی که معیوب باشد. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

دردر. [ دُ دُ ] ( اِ صوت ) حکایت صوت ذوات النفخ. حکایت صوت سرنا. نام آواز سرنا. آواز سورنای و جز آن. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).
- دردر کردن ؛ به همه گفتن. افشا کردن. علنی کردن. چیزی راکه افشای آن نیکو نیست همه جا و به همه کس گفتن. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). شهرت دادن. چو انداختن. مطلبی را بین مردم شایع کردن و انتشار دادن. ( فرهنگ لغات عامیانه جمالزاده ).

گویش مازنی

/dar dar/ ادرار - لفظی کودکانه به منظور دفع ادرار

دانشنامه عمومی

دَردَر جماعت و شهرکی با ۶۵۳۴ نفر جمعیت در ناحیهٔ عینی ولایت سغد است که در شمال غربی کشور تاجیکستان قرار دارد. [ ۱]
گل نظر کلدی شاعر تاجیک که سراینده سرود ملی تاجیکستان است در دردر به دنیا آمده است.
عکس دردرعکس دردر
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

دَردر= آوا واژ است شِنَوِش ایرانیان باستان برای آواز کبک دری
که بر اساس این شنوش نامواژ کبک دری /دری/ نهاده شده است خوانده اند/آوا واژ ها اهمیت زیادی در دانش زبانشناسی تاریخی ( فقه اللغه ) دارند.

بپرس