درد شانه یک شکایت عمدهٔ بیماران با مشکلات شانه ای است، اگرچه ممکن است گاهی در ارتباط با بیماری ها و اختلالات شانه نباشد و از قسمت های دیگر به شانه انتشار یابد. درد شانه ممکن است درارتباط با مفاصل کمربند شانه ای ( shoulder girdle ) یا عناصر اطراف مفصل ( periarticular ) مربوط ایجاد شود. مطالعات لِنَندِر ( Lennander ) حاکی از این واقعیت است که تمام عناصر مفصلی و اطراف آن، مانند کپسول مفصلی، سینوویوم، ماهیچه، تاندون، فاسیا، لیگامان ( رباط ) و پریوست نسبت به درد حساس هستند، ولی غضروف و خودِ استخوان نسبت به تحریکات دردناک جواب نمی دهند. [ ۱]
کمربند شانه ای[ ۲] از استخوان های زیر تشکیل می شود:
• استخوان بازو ( هومروس )
• استخوان کتف ( اسکاپولا )
• استخوان ترقوه ( چنبر کلاویکولا )
• استخوان جناغ ( استرنوم )
استخوان های کمربند شانه ای به گونه ای اتصال می یابند که باعث ایجاد چهار مفصل می گردند که عبارتنداز:
• مفصل شانه ( گلنوهومرال )
• مفصل اخرمی - چنبری ( آکرومیوکلاویکولار یا اُخرُمی - ترقوه ای )
• مفصل جناغی - چنبری ( استرنوکلاویکولار یا جناغی - ترقوه ای )
• مفصل کتفی - سینه ای ( اسکاپولوتوراسیک ) ، که بیشتر یک اتصال است تا یک مفصل حقیقی. این قسمت نقش مهمی در حرکت دور کردن شانه در هماهنگی با مفصل شانه دارد.
مفصل شانه[ ۳] یا مفصل گلنوهومرال جزئی از کمربند شانه ای است. بیشترین میزان حرکت در کمربند شانه ای مربوط به مفصل شانه بوده و سه مفصل دیگر از تحرک کمتری برخوردارند. این مفصل به شکل گوی و کاسه ای[ ۴] بوده و نوعی از مفاصل سینوویال است که در آن سر گرد هومروس ( استخوان بازو ) در داخل حفره کم عمق گلنوئید اسکاپولا ( استخوان کتف ) قرار می گیرد. [ ۵] برخلاف مفصل ران[ ۶] که مفصل پایداری بوده و توسط حفره عمیق استابولار ( asetabular ) حمایت می شود، مفصل شانه یک مفصل متحرک با حفرهٔ کم عمق گلنوئید ( glenoid ) است. [ ۷] تحرک زیاد مفصل شانه یک عامل مهم بی ثباتی[ ۸] آن محسوب می شود و بنابراین مستعد آسیب بسیاری است ( به ویژه دررفتگی ) .
اگرچه مفصل شانه یک مفصل ناپایدار است، ولی عوامل زیر در ثبات مفصل نقش دارند:
• عضلات روتاتور کاف
• رباط گلنوهومرال
• ماهیچه دوسر بازویی ( سر دراز عضله )
• بخش پشتی کپسول مفصل شانه
• لبروم گلنوئید که باعث افزایش عمق حفره گلنوئید می گردد
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکمربند شانه ای[ ۲] از استخوان های زیر تشکیل می شود:
• استخوان بازو ( هومروس )
• استخوان کتف ( اسکاپولا )
• استخوان ترقوه ( چنبر کلاویکولا )
• استخوان جناغ ( استرنوم )
استخوان های کمربند شانه ای به گونه ای اتصال می یابند که باعث ایجاد چهار مفصل می گردند که عبارتنداز:
• مفصل شانه ( گلنوهومرال )
• مفصل اخرمی - چنبری ( آکرومیوکلاویکولار یا اُخرُمی - ترقوه ای )
• مفصل جناغی - چنبری ( استرنوکلاویکولار یا جناغی - ترقوه ای )
• مفصل کتفی - سینه ای ( اسکاپولوتوراسیک ) ، که بیشتر یک اتصال است تا یک مفصل حقیقی. این قسمت نقش مهمی در حرکت دور کردن شانه در هماهنگی با مفصل شانه دارد.
مفصل شانه[ ۳] یا مفصل گلنوهومرال جزئی از کمربند شانه ای است. بیشترین میزان حرکت در کمربند شانه ای مربوط به مفصل شانه بوده و سه مفصل دیگر از تحرک کمتری برخوردارند. این مفصل به شکل گوی و کاسه ای[ ۴] بوده و نوعی از مفاصل سینوویال است که در آن سر گرد هومروس ( استخوان بازو ) در داخل حفره کم عمق گلنوئید اسکاپولا ( استخوان کتف ) قرار می گیرد. [ ۵] برخلاف مفصل ران[ ۶] که مفصل پایداری بوده و توسط حفره عمیق استابولار ( asetabular ) حمایت می شود، مفصل شانه یک مفصل متحرک با حفرهٔ کم عمق گلنوئید ( glenoid ) است. [ ۷] تحرک زیاد مفصل شانه یک عامل مهم بی ثباتی[ ۸] آن محسوب می شود و بنابراین مستعد آسیب بسیاری است ( به ویژه دررفتگی ) .
اگرچه مفصل شانه یک مفصل ناپایدار است، ولی عوامل زیر در ثبات مفصل نقش دارند:
• عضلات روتاتور کاف
• رباط گلنوهومرال
• ماهیچه دوسر بازویی ( سر دراز عضله )
• بخش پشتی کپسول مفصل شانه
• لبروم گلنوئید که باعث افزایش عمق حفره گلنوئید می گردد
wiki: درد شانه