درخت پیه

لغت نامه دهخدا

درخت پیه. [ دِ رَ ت ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) یا درخت دنبه. نام عمومی چندین درخت از تیره فرفیون ها که دارای پیه گیاهی هستند. پوشش دانه درخت پیه چینی پیهی دارد که از آن شمع و صابون میسازند. جوزهای درخت پیه استوائی نیز دارای چربی خاصی است که برای ساختن شمع بکار میرود. ( از دائرةالمعارف فارسی ).

پیشنهاد کاربران

بپرس