درخت پار یا درخت سان ( به انگلیسی: Dendrimer ) به مولکول های شاخه داری گفته می شود که حاوی واحدهای تکرار شونده هستند.
نام درخت پار ( دندریمر ) از واژهٔ یونانی δένδρον ( دِندِرون ) به معنای درخت و مر به معنای واحد تشکیل دهنده یا پار تشکیل شده است.
درخت پارها، عمدتاً نسبت به مرکز خود متقارن هستند. گروهی دیگر از ترکیبات شیمیایی مشابه که درخت وار ( به انگلیسی: Dendron ) هستند نیز نسبت به یک نقطهٔ کانونی تقارن دارند.
با این که می توان منشأ درخت پارها را بسپارهای خطی و سپس بسپارهای منشعب دانست، اما ویژگی های ساختاری شگفت انگیز درخت پارها و درشت مولکول های دارای شاخه های زیاد، کاملاً با ویژگی های بسپارهای سنتی متفاوت است. با وجود استفادهٔ بسپارها در سیستم های دارورسانی، درخت پارها در مقایسه با آن ها حائز منافع بیشتری هستند. آن ها چند پاشیدگی ( polydispersity ) محدود و ابعادی در حد نانومتر دارند که موجب عبور آسان تر از سدهای زیستی می شود. دندریمرها می توانند مولکول های میهمان را به وسیلهٔ گیرندهٔ موجود در سطح خود حمل یا درون حفرات موجود در بین شاخه ها کپسوله کنند. [ ۱]
برخلاف بسپارهای خطی، درخت پارها ماکرومولکول هایی هستند که از یک هسته منشعب می شوند و همهٔ انشعابات در نهایت به یک هستهٔ مرکزی می رسند. در ساخت درخت پارها اندازه و جرم مولکولی آن ها به طور دقیق قابل کنترل است. حضور تعداد زیادی انشعاب انتهایی موجب افزایش انحلال پذیری و اختلاط پذیری و واکنش پذیری درخت پارها می شود. انحلال پذیری درخت پارها به شدت تحت تأثیر طبیعت گروه های سطحی قرار دارد برای مثال وجود گروه های آب دوست باعث می شود که درخت پارها در حلال های قطبی محلول باشند و گروه های انتهایی آبگریز موجب انحلال پذیری بیشتر درخت پارها در حلال های غیرقطبی می شود. اهمیت درخت پارها در اینجا مشخص می شود که تأثیرگذاری درمانی هر دارویی به انحلال پذیری خوب آن در محیط آبی بدن وابسته است. تعداد زیادی از مواد با خاصیت درمانی قوی موجودند اما به دلیل نامحلول بودن، برای اهداف درمانی مورد استفاده قرار نمی گیرند. درخت پارهای محلول در آب قابلیت اتصال به مولکول های آبگریز با خواص ضدقارچی یا ضدباکتریایی را دارند. احتمال آزادسازی داروی متصل شده بر اثر تماس با جانداران مورد هدف وجود دارد و بنابراین این کمپلکس ها به عنوان سیستم های تحویل دهندهٔ دارو لحاظ می شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنام درخت پار ( دندریمر ) از واژهٔ یونانی δένδρον ( دِندِرون ) به معنای درخت و مر به معنای واحد تشکیل دهنده یا پار تشکیل شده است.
درخت پارها، عمدتاً نسبت به مرکز خود متقارن هستند. گروهی دیگر از ترکیبات شیمیایی مشابه که درخت وار ( به انگلیسی: Dendron ) هستند نیز نسبت به یک نقطهٔ کانونی تقارن دارند.
با این که می توان منشأ درخت پارها را بسپارهای خطی و سپس بسپارهای منشعب دانست، اما ویژگی های ساختاری شگفت انگیز درخت پارها و درشت مولکول های دارای شاخه های زیاد، کاملاً با ویژگی های بسپارهای سنتی متفاوت است. با وجود استفادهٔ بسپارها در سیستم های دارورسانی، درخت پارها در مقایسه با آن ها حائز منافع بیشتری هستند. آن ها چند پاشیدگی ( polydispersity ) محدود و ابعادی در حد نانومتر دارند که موجب عبور آسان تر از سدهای زیستی می شود. دندریمرها می توانند مولکول های میهمان را به وسیلهٔ گیرندهٔ موجود در سطح خود حمل یا درون حفرات موجود در بین شاخه ها کپسوله کنند. [ ۱]
برخلاف بسپارهای خطی، درخت پارها ماکرومولکول هایی هستند که از یک هسته منشعب می شوند و همهٔ انشعابات در نهایت به یک هستهٔ مرکزی می رسند. در ساخت درخت پارها اندازه و جرم مولکولی آن ها به طور دقیق قابل کنترل است. حضور تعداد زیادی انشعاب انتهایی موجب افزایش انحلال پذیری و اختلاط پذیری و واکنش پذیری درخت پارها می شود. انحلال پذیری درخت پارها به شدت تحت تأثیر طبیعت گروه های سطحی قرار دارد برای مثال وجود گروه های آب دوست باعث می شود که درخت پارها در حلال های قطبی محلول باشند و گروه های انتهایی آبگریز موجب انحلال پذیری بیشتر درخت پارها در حلال های غیرقطبی می شود. اهمیت درخت پارها در اینجا مشخص می شود که تأثیرگذاری درمانی هر دارویی به انحلال پذیری خوب آن در محیط آبی بدن وابسته است. تعداد زیادی از مواد با خاصیت درمانی قوی موجودند اما به دلیل نامحلول بودن، برای اهداف درمانی مورد استفاده قرار نمی گیرند. درخت پارهای محلول در آب قابلیت اتصال به مولکول های آبگریز با خواص ضدقارچی یا ضدباکتریایی را دارند. احتمال آزادسازی داروی متصل شده بر اثر تماس با جانداران مورد هدف وجود دارد و بنابراین این کمپلکس ها به عنوان سیستم های تحویل دهندهٔ دارو لحاظ می شوند.
wiki: درخت پار