درخت تنره

درخت تِنِرِه ( به فرانسوی: L'Arbre du Ténéré ) ، ( به انگلیسی: Tree of Ténéré ) ، یک درخت تنهای آکاسیا ( سَمُر ) یا آکاسیای چتری[ ۱] بود که روزگاری به عنوان تنهاترین و دورافتاده ترین درخت جهان به حساب می آمد. [ ۲] ( نزدیک ترین درخت، حدود ۴۰۰ کیلومتر از آن فاصله داشت ) مکان این درخت در روزگاران پیش، محل توقف کاروان های عازم منطقه تنره در صحرای بزرگ آفریقا در شمال شرقی نیجر بود. این درخت و درخت آربر پِردو ( درخت گم شده ) تنها درختانی هستند که در نقشه ای با مقیاس ۱:۴۰۰٬۰۰۰ دیده می شوند.
این درخت در سال ۱۹۷۳ توسط یک رانندهٔ کامیون احتمالاً مست[ ۳] زیر گرفته شد و از بین رفت. [ ۴]
درخت تنره، آخرین درخت از درختانی بود که روزگاری که هنوز صحرا چون امروز نبود در مکان فعلی قرار داشتند. در طول زمستان ۱۹۳۸–۱۹۳۹، چاهی در کنار این درخت حفر شد و متوجه شدند که ریشه های این درخت تا عمق ۳۳–۳۶ متری ( ۱۰۸ تا ۱۱۸ فوت ) پیش رفته و به داخل سطح ایستابی رسیده است.
در کتاب L'épopée du Ténéré، هنری لوت، نژادشناس و جهانگرد فرانسوی، به شرح دو دیدار خود از درخت تنره پرداخته است. او ابتدا در سال ۱۹۳۴ به طور تصادفی در سفر خود با اتومبیل از جانت به اغادیز، درخت تنره را دید و آنرا یک درخت آکاسیا با بدنی پوسیده که مریض به نظر می آید اما با این حال برگ های سبز زیبا و گل های زرد دارد توصیف کرد. او ۲۵ سال بعد در ۲۶ نوامبر ۱۹۵۹ در طی عملیات برلیت - تنره از درخت تنره دوباره بازدید کرد اما درخت را از برخورد یک ماشین بسیار آسیب دیده یافت.
گفته می شود که درخت تنره در سال ۱۹۷۳ توسط یک راننده کامیون مست لیبیایی سرنگون شد. در ۸ نوامبر ۱۹۷۳، درخت مرده را به موزه ملی نیجر در نیامی منتقل کردند و به جای آن یک میله فلزی به عنوان یادبود قرار دادند. [ ۵]