دَربند، غار
بزرگ ترین غار استان سمنان در ۲۱کیلومتری شمال سمنان و ۳ کیلومتری جنوب شهمیرزاد. این غار مشرف بر درۀ سرسبز دربند است و از دیدگاه زمین شناسی به دوران سوم مربوط است و از نوع سنگ های رسوبی است که مقدار فراوانی آهک و املاح دارد و به همین سبب ستون های بزرگ استالاگمیت و استالاکتیت در سرتاسر آن دیده می شود. بلندترین ستون استالاگمیت به ارتفاع دوازده متر و با قطر۲.۸۵ متر در وسط غار قرار گرفته است. براساس حفریات و کاوش های انجام شده در غار، می توان آن را به دوران های متفاوت تاریخی نسبت داد. قدیمی ترین آثارِ یافته در این غار مربوط به قرن ۵ق است. سکۀ طلایی که نوشته ای به خط کوفی دارد و آسیب دیده است. آثاری متعلق به اواخر دوران سلجوقی و اوایل حمله مغول نیز در این مکان یافته شده است. کاسه های لعابی و سفال های ظریف از قرون ۵ و ۶ق در این مکان پیدا شده اند. آثار تاریخی دیگری تا دوران قاجاریه از این غار به دست آمده است. بنابر روایات تاریخی، در زمان حکمرانیِ اسپهبدان طبری در روزگار سلجوقیان و نبردهای آنان با پیروان اسماعیلیه که در نواحی اطراف سمنان رخ داد، گروهی از بیم جان به این غار پناه آوردند که آثار یافته در غار از این سکونت کوتاه مدت حکایت دارد. عرض مدخل غار۲.۷۵ متر و ارتفاع آن۱.۳۵ متر است. پس از دهانه و مدخل غار دالانی به طول ۲۴ متر و عرض متوسط ۳ متر دیده می شود. انتهای دالان به تدریج کوتاه می شود و به دهانه ای به ارتفاع ۸۰ سانتی متر می رسد. پس از گذر از این دهانه وارد غار می شویم. درون غار ساده و بدون پیچ وخم است. فضای غار به صورت تالاری بیضی شکل به طول ۹۱ متر است که عریض ترین بخش آن ۳۶ متر و بلندترین نقطه سقف آن ۲۰ متر ارتفاع دارد. این غار یکی از زیباترین و دیدنی ترین غارهای ایران است، اما گروه های کوهنوردی و بازدیدکنندگان، با روشن کردن مشعل، نمای درونی غار را سیاه کرده اند و از زیبایی آن کاسته اند.
بزرگ ترین غار استان سمنان در ۲۱کیلومتری شمال سمنان و ۳ کیلومتری جنوب شهمیرزاد. این غار مشرف بر درۀ سرسبز دربند است و از دیدگاه زمین شناسی به دوران سوم مربوط است و از نوع سنگ های رسوبی است که مقدار فراوانی آهک و املاح دارد و به همین سبب ستون های بزرگ استالاگمیت و استالاکتیت در سرتاسر آن دیده می شود. بلندترین ستون استالاگمیت به ارتفاع دوازده متر و با قطر۲.۸۵ متر در وسط غار قرار گرفته است. براساس حفریات و کاوش های انجام شده در غار، می توان آن را به دوران های متفاوت تاریخی نسبت داد. قدیمی ترین آثارِ یافته در این غار مربوط به قرن ۵ق است. سکۀ طلایی که نوشته ای به خط کوفی دارد و آسیب دیده است. آثاری متعلق به اواخر دوران سلجوقی و اوایل حمله مغول نیز در این مکان یافته شده است. کاسه های لعابی و سفال های ظریف از قرون ۵ و ۶ق در این مکان پیدا شده اند. آثار تاریخی دیگری تا دوران قاجاریه از این غار به دست آمده است. بنابر روایات تاریخی، در زمان حکمرانیِ اسپهبدان طبری در روزگار سلجوقیان و نبردهای آنان با پیروان اسماعیلیه که در نواحی اطراف سمنان رخ داد، گروهی از بیم جان به این غار پناه آوردند که آثار یافته در غار از این سکونت کوتاه مدت حکایت دارد. عرض مدخل غار۲.۷۵ متر و ارتفاع آن۱.۳۵ متر است. پس از دهانه و مدخل غار دالانی به طول ۲۴ متر و عرض متوسط ۳ متر دیده می شود. انتهای دالان به تدریج کوتاه می شود و به دهانه ای به ارتفاع ۸۰ سانتی متر می رسد. پس از گذر از این دهانه وارد غار می شویم. درون غار ساده و بدون پیچ وخم است. فضای غار به صورت تالاری بیضی شکل به طول ۹۱ متر است که عریض ترین بخش آن ۳۶ متر و بلندترین نقطه سقف آن ۲۰ متر ارتفاع دارد. این غار یکی از زیباترین و دیدنی ترین غارهای ایران است، اما گروه های کوهنوردی و بازدیدکنندگان، با روشن کردن مشعل، نمای درونی غار را سیاه کرده اند و از زیبایی آن کاسته اند.
wikijoo: دربند،_غار