( دربخة ) دربخة. [ دَ ب َ خ َ ] ( ع مص ) تن دادن کبوتر ذکر خود را و رام گردیدن برای سفاد. ( از منتهی الارب ). || پست و خم کردن مرد پشت خود را. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || خوار گردیدن. ( از منتهی الارب ). دربحة.
