( دربجة ) دربجة. [ دَ ب َ ج َ ] ( ع مص ) بعد سختی نرم گردیدن. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || مهربانی نمودن شتر ماده بر بچه خود. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
