دربانی

/darbAni/

معنی انگلیسی:
porters office

لغت نامه دهخدا

دربانی. [ دَ ] ( حامص مرکب ) شغل و منصب نگهبانی در و قاپوچی گری. ( ناظم الاطباء ).دربان بودن. بِوابَت. حِجابَت. حِجبَة :
وگر فغفور چینی را دهد منشور دربانی
به سنباده حروفش را بسنباند در احداقش.
منوچهری.
یهودآسا غیاری دوز بر کتف مسلمانان
اگرشان بر در اغیار دین بینی به دربانی.
خاقانی.
و راجع به شغل دربانی و حجابت در دربارهای اسلامی رجوع به تاریخ تمدن اسلامی جرجی زیدان ج 1 ص 200 و ترجمه فارسی آن ج 1 ص 252 شود.
- دربانی کردن ؛ حاجبی و بوابی کردن. نگهبانی از در و ورودگاه بزرگان کردن :
چو طاوس بهشت آید پدیدار
بجای حلقه دربانی کند مار.
نظامی.
سِدانَة، سَدن ؛ دربانی کردن کعبه یا بتخانه. ( از منتهی الارب ).
- دربانی نمودن ؛ حراست کردن از در و نگهبانی نمودن آن. ( از ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

شغل ومنصب دربان

پیشنهاد کاربران

بپرس