دربازکن

/darbAzkon/

لغت نامه دهخدا

دربازکن. [ دَ ک ُ ] ( نف مرکب ) دربازکننده. بازکننده در. مفتاح الابواب. مفتح الابواب :
ای سرمه کش بلندبینان
دربازکن درون نشینان.
نظامی.
|| ( اِ مرکب ) امروز بر یک نوع وسیله الکتریکی اطلاق می شود که بوسیله آن در خانه را می توان از داخل ساختمان باز نمود. || آلت و وسیله گشادن در بطری ؛ چوب پنبه کش یکی از انواع آنست.

فرهنگ فارسی

در باز کننده باز کننده در یا آلت و وسیله گشادن در بطری .

فرهنگ معین

( ~. کُ ) (اِمر. ) آلتی برای باز کردن در بطری ، کنسرو و امثالهم .

فرهنگستان زبان و ادب

{door phone} [عمومی] وسیله ای برقی برای باز کردن در ساختمان * واژۀ "اف اف" نامی تجاری در برابر این معادل بوده است.

مترادف ها

doorkeeper (اسم)
حاجب، دربان، دربازکن
doorman (اسم)
دربان، دربازکن

فارسی به عربی

بواب

پیشنهاد کاربران

Corkscrew

در باز کن معمولی ( لوازم آشپزخانه )
وسیله ای جهت باز کردن انواع کنسروها و کمپوت ها

بپرس