درباء

لغت نامه دهخدا

درباء. [ دَ ] ( ع مص ) افگندن چیزی را و پرتاب کردن.( از ناظم الاطباء ). دَربَاءَة. رجوع به درباءة شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس