دراگونوف

دراگونوف یا قناصه و همچنین با نام دیگر SVD ( به روسی: Снайперская винтовка Драгунова ) یک تفنگ تک تیرانداز نیمه خودکار و دوربین دار ساخت اتحاد جماهیر شوروی با عملکرد تا اندازه ای شبیه به کلاشنیکف است که با فشار غیرمستقیم گاز باروت مسلح می شود و از فشنگ های ۵۴×۷٫۶۲ استفاده می کند. این سلاح گاهی سیمونوف هم نامیده می شود در حالی که سیمونوف یک سلاح قدیمی تر است که از فشنگ ۳۹×۷٫۶۲ استفاده می کند. خشاب دراگونوف، ۱۰ فشنگ در خود جای می دهد. نام درست این جنگ افزار روسی، دِراگانوف می باشد و در ایران با نام نَخجیر ساخته و شناخته می شود. دوربینش pso1 با زوم ۴ و زاویه دید ۶ درجه با برد ۱۳۰۰ متر این سلاح با آن که بیشتر به سلاح تک تیرانداز معروف است، در بین کشورهای عربی و ایران قدیم با نام قنّاصه بر گرفته از کلمه عربی قنّاص به معنی تک تیرانداز شناخته می شود ولی در اصل به منظور پشتیبانی سربازان در جبهه ساخته شده است زیرا سلاح کلاشنیکف دقت تیر بعد از ۴۰۰ متر را ندارد و پس از ۹۰۰ متر بی تأثیر است. اما پس از طراحی این سلاح ( دراگانوف ) و اثبات دقت تیر نسبتاً بالای آن به خصوص در بین کشورهای جهان سوم که نه توانایی خرید سلاح های تک تیرانداز را داشتند و نه توانایی نگهداری این سلاح ها را که محتاج تمیزکاری مداوم بودند، به زودی تبدیل به سلاح تک تیرانداز مطلق این کشورها شد.
چین، پس از به دست آوردن تعدادی از این سلاح در خلال جنگ چین و ویتنام، توانست با مهندسی معکوس، سلاح هایی مشابه دراگانوف، موسوم به "مدل ۷۹" و "مدل ۸۵" تولید کند. نسخهٔ ایرانی این سلاح، موسوم به *نخجیر ۳"، نسخه ای کپی شده از مدل ۷۹ چینی است. [ ۲]
پیشینهٔ این سلاح در ایران به سال ۱۳۶۵ بازمی گردد. در دی ماه سال ۶۵ در عملیاتی در طول جنگ ایران و عراق، تعداد ۶ قبضه از این سلاح به دست نیروهای ایرانی افتاد. بعدها در سال ۱۳۷۲، دولت وقت تولید انبوه این سلاح را به عنوان سلاح متوسط تک تیرانداز شروع کرد و در اختیار یگان های عملیاتی و امنیتی قرار داد. امروزه ایران خود اقدام به بهینه سازی و تولید این سلاح نموده است.