دراکْمان، هولْگِر (۱۸۴۶ـ۱۹۰۸)(Drachmann, Holger)
دراکْمان، هولْگِر
شاعر و رمان نویس دانمارکی. بهترین اثر دراکمان اشعار غنایی اوست، که غالباً به یکی از عاشقانش اهداء شده است. نخستین دفتر شعرش، اشعار، را در ۱۸۷۲ منتشر کرد. نغمه های خاموش (۱۸۷۵) و کتاب ترانه ها (۱۸۸۹) از اشعار بعدی اوست. رمان ها و داستان های بسیاری دربارۀ سفرهایش و نیز چند ملودرام نوشت. دراکمان در کپنهاگ زاده شد. ابتدا نقاش، به ویژه تصویرگر مناظر دریا بود و در آثار مکتوبش همواره به این موضوع بازمی گشت. به مسائل اجتماعی علاقه مند بود و به نهضت تندرو ادبی جدیدی به رهبری گئورگ براندس پیوست؛ اشعار نیز مبیّن دیدگاه های اجتماعی اوست. دفترهای شعرش، مثل نغمه های خاموش؛ ترانه های دریاکنار (۱۸۷۷)؛ ونیز (۱۸۷۷)؛ و علف ها و گل های سرخ (۱۸۷۹)، موقعیت او را در مقام بزرگ ترین شاعر نهضت شعر جدید دانمارک تثبیت کرد. رمان های دراکمان غالباً زندگی نامه ای و شخصیت های آن ها بیشتر هنرمند یا نویسنده اند، که قسم خورده (۱۸۹۰) ازجملۀ آن هاست و مهم ترین رمانش محسوب می شود. از نمایش نامه های او نیز فانتزی روزی روزگاری (۱۸۸۵) مشهور است.
دراکْمان، هولْگِر
شاعر و رمان نویس دانمارکی. بهترین اثر دراکمان اشعار غنایی اوست، که غالباً به یکی از عاشقانش اهداء شده است. نخستین دفتر شعرش، اشعار، را در ۱۸۷۲ منتشر کرد. نغمه های خاموش (۱۸۷۵) و کتاب ترانه ها (۱۸۸۹) از اشعار بعدی اوست. رمان ها و داستان های بسیاری دربارۀ سفرهایش و نیز چند ملودرام نوشت. دراکمان در کپنهاگ زاده شد. ابتدا نقاش، به ویژه تصویرگر مناظر دریا بود و در آثار مکتوبش همواره به این موضوع بازمی گشت. به مسائل اجتماعی علاقه مند بود و به نهضت تندرو ادبی جدیدی به رهبری گئورگ براندس پیوست؛ اشعار نیز مبیّن دیدگاه های اجتماعی اوست. دفترهای شعرش، مثل نغمه های خاموش؛ ترانه های دریاکنار (۱۸۷۷)؛ ونیز (۱۸۷۷)؛ و علف ها و گل های سرخ (۱۸۷۹)، موقعیت او را در مقام بزرگ ترین شاعر نهضت شعر جدید دانمارک تثبیت کرد. رمان های دراکمان غالباً زندگی نامه ای و شخصیت های آن ها بیشتر هنرمند یا نویسنده اند، که قسم خورده (۱۸۹۰) ازجملۀ آن هاست و مهم ترین رمانش محسوب می شود. از نمایش نامه های او نیز فانتزی روزی روزگاری (۱۸۸۵) مشهور است.
wikijoo: دراکمان،_هولگر_(۱۸۴۶ـ۱۹۰۸)