دراویش گنابادی از سلسله های تصوف است و دَرویش به مسلمان صوفی گفته می شود که در راه طریقت گام برمی دارد. در ایران سوم اسفند به عنوان روز درویش نام گذاری شده است.
سلسله نعمت اللهی یکی از طریقت های تصوف است که سینه به سینه از زمان امامان به این نقطه رسیده است. سلسله نعمت اللهی سلطان علیشاهی گنابادی در عصر حاضر از معروفترین سلسله های تصوف است. کلمه نعمت اللهی از نام شاه نعمت الله ولی گرفته شده و چون در دوران وی، پیروان او را «نعمت اللهی» می خواندند، این عنوان به کسانی که بعد از وی از عقاید و روش صوفیانه وی تبعیت کردند، داده شد. قبل از شاه نعمت الله نام طریقت همنام با قطب وقت بوده، چنان که در زمان معروف کرخی به معروفیه و در زمان جنید بغدادی به جنیدیه مشهور بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
نسب سلسله به «جنید بغدادی» می رسد که از عرفای مشهور اسلامی است که در قرن سوم زیسته است. دراویش گنابادی از قرن سوم خود را به نام هایی می نامیدند که بیشتر، متأثر از نام های رهبر زمان خود بوده است. این سلسله در قرن نهم دارای یک نقطه عطف شد که آن را از سابقه خود و همینطور دیگر طریقت های عرفانی متمایز کرد. در قرن هشتم و نهم هجری ( پانزدهم میلادی ) دراویش گنابادی به شدت متاثر از شخصیت، منش و دانش «شاه نعمت الله ولی» شدند و بسیاری از ایشان، از آن پس خود را «نعمت اللهی» نامیدند. از این رو اصطلاح دراویش گنابادی نعمت اللهی، اصطلاحی است که به احترام شاه نعمت الله ولی استفاده می شود هر چند قدمت این سلسله به قبل از وی بازمی گردد.
شاه نعمت الله ولی ← عبدالله یافعی ← ابی صالح بربری ← نجم الدین کمال کوفی ← ابوالفتوح صعیدی ← ابومدین مغربی ← ابوالسعود اندلسی ← شیخ ابوالبرکات ← ابوالفضل بغدادی ← احمد غزالی ← ابوبکر طوسی ← ابوالقاسم گورکانی ← ابوعثمان سعید مغربی ← ابوعلی کاتب ← ابوعلی رودباری ← جنید بغدادی ← سری سقطی ← معروف کرخی←
سید نورالدّین شاه نعمت الله ولی از اقطاب و عرفای مشهور قرن هشتم و نهم هجری است شاه نعمت الله ولی در روز دوشنبه چهاردهم ربیع الاول ۷۳۱ هجری قمری در شهر حلب متولد شد. هفت سال مرشد خود عبدالله یافعی را خدمت کرد در هرات شاه نعمت الله ولی با نوهٔ میرحسینی هروی پرسنده سؤالات گلشن راز ازدواج کرد و ثمرهٔ این ازدواج فرزند او برهان الدین خلیل الله ( متولد ۷۷۵ هجری ) بود که پس از شاه نعمت الله ولی به قطبیت سلسله نعمت اللهی رسید. شاه نعمت الله ولی قریب صد سال زندگی کرد و سرانجام در روز پنجشنبه بیست و سوم ماه رجب ۸۳۲ و به قولی ۸۳۴ هجری در کرمان خرقه تهی کرد.
سلسله نعمت اللهی یکی از طریقت های تصوف است که سینه به سینه از زمان امامان به این نقطه رسیده است. سلسله نعمت اللهی سلطان علیشاهی گنابادی در عصر حاضر از معروفترین سلسله های تصوف است. کلمه نعمت اللهی از نام شاه نعمت الله ولی گرفته شده و چون در دوران وی، پیروان او را «نعمت اللهی» می خواندند، این عنوان به کسانی که بعد از وی از عقاید و روش صوفیانه وی تبعیت کردند، داده شد. قبل از شاه نعمت الله نام طریقت همنام با قطب وقت بوده، چنان که در زمان معروف کرخی به معروفیه و در زمان جنید بغدادی به جنیدیه مشهور بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
نسب سلسله به «جنید بغدادی» می رسد که از عرفای مشهور اسلامی است که در قرن سوم زیسته است. دراویش گنابادی از قرن سوم خود را به نام هایی می نامیدند که بیشتر، متأثر از نام های رهبر زمان خود بوده است. این سلسله در قرن نهم دارای یک نقطه عطف شد که آن را از سابقه خود و همینطور دیگر طریقت های عرفانی متمایز کرد. در قرن هشتم و نهم هجری ( پانزدهم میلادی ) دراویش گنابادی به شدت متاثر از شخصیت، منش و دانش «شاه نعمت الله ولی» شدند و بسیاری از ایشان، از آن پس خود را «نعمت اللهی» نامیدند. از این رو اصطلاح دراویش گنابادی نعمت اللهی، اصطلاحی است که به احترام شاه نعمت الله ولی استفاده می شود هر چند قدمت این سلسله به قبل از وی بازمی گردد.
شاه نعمت الله ولی ← عبدالله یافعی ← ابی صالح بربری ← نجم الدین کمال کوفی ← ابوالفتوح صعیدی ← ابومدین مغربی ← ابوالسعود اندلسی ← شیخ ابوالبرکات ← ابوالفضل بغدادی ← احمد غزالی ← ابوبکر طوسی ← ابوالقاسم گورکانی ← ابوعثمان سعید مغربی ← ابوعلی کاتب ← ابوعلی رودباری ← جنید بغدادی ← سری سقطی ← معروف کرخی←
سید نورالدّین شاه نعمت الله ولی از اقطاب و عرفای مشهور قرن هشتم و نهم هجری است شاه نعمت الله ولی در روز دوشنبه چهاردهم ربیع الاول ۷۳۱ هجری قمری در شهر حلب متولد شد. هفت سال مرشد خود عبدالله یافعی را خدمت کرد در هرات شاه نعمت الله ولی با نوهٔ میرحسینی هروی پرسنده سؤالات گلشن راز ازدواج کرد و ثمرهٔ این ازدواج فرزند او برهان الدین خلیل الله ( متولد ۷۷۵ هجری ) بود که پس از شاه نعمت الله ولی به قطبیت سلسله نعمت اللهی رسید. شاه نعمت الله ولی قریب صد سال زندگی کرد و سرانجام در روز پنجشنبه بیست و سوم ماه رجب ۸۳۲ و به قولی ۸۳۴ هجری در کرمان خرقه تهی کرد.
