دراویدی
/derAvidi/
لغت نامه دهخدا
فرهنگ عمید
دانشنامه آزاد فارسی
دراویدی (زبان شناسی). دِراویدی (زبان شناسی)(Dravidian)
خانواده ای از زبان های هندی که از قدمت و اهمیت بسیار برخوردار است. با این همه دربارۀ رابطه اش با دیگر زبان ها به ویژه هندواروپایی غفلت شده است. دراویدی را خانوادۀ زبانی مهجوری تصور می کردند که با هیچ زبان و یا خانوادۀ زبانی رابطه ندارد. امروزه بحث های زیادی دربارۀ ارتباط آن با زبان های هندواروپایی وجود دارد، امّا عموماً با پذیرش این نظر به سختی برخورد می کنند. در ۱۷۸۶ سِر ویلیام جونز قاضی انگلیسی دیوان عالی کلکته که در زمینۀ واژه شناسی تطبیقی نامبردار بود، در انجمن سلطنتی آسیایی بنگال مطالبی گفت که همچون نقطۀ عطفی در تاریخ زبان های هندواروپایی به شمار می آید. او عقیده داشت زبان سانسکریت هرچه که هست ساختمانی عجیب دارد، بسیار کامل تر از یونانی، مفصل تر از لاتین و بسی پالوده تر از هردو زبان است. با این همه دو زبان مزبور چنان قرابتی چه در ریشۀ فعل ها و چه در اشکال گرامری با سانسکریت دارند که اصلاً نمی تواند تصادفی باشد. این ارتباط چنان نیرومند است که هیچ لغت شناس نمی تواند این سه زبان را بررسی کند و پی به منشأ واحد آن ها نَبَرد. سرچشمه ای که البته دیگر وجود ندارد، دلیل مشابهی هم در کار است که نشان می دهد زبان های ژرمنی و سلتی نیز با سانسکریت منشأ مشترک دارند و به این رشته باید فارسی باستان را هم افزود. امروزه از دراویدی به عنوان این منشأ مشترک صحبت می شود. نزدیک به ۲۷ گویش دراویدی در هند و سیلان رایج است. از مهم ترین زبان های دراویدی می توان از تامیل، کانّاده یی، تِلوگو، مالایالامی و تولویی نام برد. از دیگر گویش های دراویدی که مجموعاً شمار سخنگویانشان اندک اند باید از مالتو، کوروخی، کوئیایی، کولامی، تودایی و کوتایی، گوندی، بِلاری، کووی و براهویی ذکر کرد. گویش اخیر (براهویی) در بلوچستان پاکستان و ایران رواج دارد و تا اندازۀ زیادی تحت تأثیر پشتو و بلوچی است. تغییرات واکه یی در دراویدی نیز همانند هندواروپایی است.
خانواده ای از زبان های هندی که از قدمت و اهمیت بسیار برخوردار است. با این همه دربارۀ رابطه اش با دیگر زبان ها به ویژه هندواروپایی غفلت شده است. دراویدی را خانوادۀ زبانی مهجوری تصور می کردند که با هیچ زبان و یا خانوادۀ زبانی رابطه ندارد. امروزه بحث های زیادی دربارۀ ارتباط آن با زبان های هندواروپایی وجود دارد، امّا عموماً با پذیرش این نظر به سختی برخورد می کنند. در ۱۷۸۶ سِر ویلیام جونز قاضی انگلیسی دیوان عالی کلکته که در زمینۀ واژه شناسی تطبیقی نامبردار بود، در انجمن سلطنتی آسیایی بنگال مطالبی گفت که همچون نقطۀ عطفی در تاریخ زبان های هندواروپایی به شمار می آید. او عقیده داشت زبان سانسکریت هرچه که هست ساختمانی عجیب دارد، بسیار کامل تر از یونانی، مفصل تر از لاتین و بسی پالوده تر از هردو زبان است. با این همه دو زبان مزبور چنان قرابتی چه در ریشۀ فعل ها و چه در اشکال گرامری با سانسکریت دارند که اصلاً نمی تواند تصادفی باشد. این ارتباط چنان نیرومند است که هیچ لغت شناس نمی تواند این سه زبان را بررسی کند و پی به منشأ واحد آن ها نَبَرد. سرچشمه ای که البته دیگر وجود ندارد، دلیل مشابهی هم در کار است که نشان می دهد زبان های ژرمنی و سلتی نیز با سانسکریت منشأ مشترک دارند و به این رشته باید فارسی باستان را هم افزود. امروزه از دراویدی به عنوان این منشأ مشترک صحبت می شود. نزدیک به ۲۷ گویش دراویدی در هند و سیلان رایج است. از مهم ترین زبان های دراویدی می توان از تامیل، کانّاده یی، تِلوگو، مالایالامی و تولویی نام برد. از دیگر گویش های دراویدی که مجموعاً شمار سخنگویانشان اندک اند باید از مالتو، کوروخی، کوئیایی، کولامی، تودایی و کوتایی، گوندی، بِلاری، کووی و براهویی ذکر کرد. گویش اخیر (براهویی) در بلوچستان پاکستان و ایران رواج دارد و تا اندازۀ زیادی تحت تأثیر پشتو و بلوچی است. تغییرات واکه یی در دراویدی نیز همانند هندواروپایی است.
wikijoo: دراویدی_(زبان_شناسی)
دراویدی (قوم). دِراویدی (قوم)(Dravidian)
(از ریشۀ دراویدا یا درامیدا در زبان سانسکریت) اعضای اقوام غیر هند و اروپایی از مردم منطقۀ دکن در هندوستان و شمال سری لانکا. خانوادۀ زبان دراویدی خانواده ای گسترده است و تقریباً بیست زبان رایج در بخش جنوبی هندوستان را دربر می گیرد. مهم ترین این زبان ها عبارت اند از تامیل (با پیشینۀ مکتوب ۲هزارساله)، کانارسه، تلوگو، مالایالم و تولو.
(از ریشۀ دراویدا یا درامیدا در زبان سانسکریت) اعضای اقوام غیر هند و اروپایی از مردم منطقۀ دکن در هندوستان و شمال سری لانکا. خانوادۀ زبان دراویدی خانواده ای گسترده است و تقریباً بیست زبان رایج در بخش جنوبی هندوستان را دربر می گیرد. مهم ترین این زبان ها عبارت اند از تامیل (با پیشینۀ مکتوب ۲هزارساله)، کانارسه، تلوگو، مالایالم و تولو.
wikijoo: دراویدی_(قوم)
پیشنهاد کاربران
( ( قوم دراویدی : پیش از مهاجرت آریایی ها به ایران و هند، مردم این سرزمین ها قومی کوتاه قامت و سیاه چَرده بودند که فرهنگ و دین و مراسم مخصوص خود را داشتند و تمدن آنها در سطح تمدن بین النهرین بود. این قوم در ایران تقریباً به طور کامل از میان رفتند، ولی در هندوستان به طرف جنوب آن کشور رانده شدند و اکنون به نام قوم دراویده ( Dravidians ) شناخته می شوند و آنان به نام نجس ها ( Untouchables ) معروفند. ) )
... [مشاهده متن کامل]
( توفیقی ، حسین ، آشنایی با ادیان بزرگ ، 1398 : 26 )
... [مشاهده متن کامل]
( توفیقی ، حسین ، آشنایی با ادیان بزرگ ، 1398 : 26 )
دراویدی به شکل " دَر آوی دَی " یک بینش و باور کهن در سرزمین هندوستان بوده است که بر اساس آن ریشه و اصل موجودات زنده نباتی و حیوانی و انسانی روی زمین در دَی یعنی در زمان های بسیار دوردست گذشته در آب بوده است.