درافس. [ دَ ف ِ ] ( اِ ) لغت شامی است و فارسی آن شفتالو. ( از الفاظالادویة ). دراقن نیز گویند به لغت اهل شام ، و آن خوخ است. ( از اختیارات بدیعی ). صاحب برهان قاطع این صورت را آورده و بدان شفتالو و خوخ معنی داده و این غلطاست ، اصل دراقن است. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). در حاشیه برهان قاطع در این مورد چنین آمده است : درافس و درافق که هر دو لغت در متن کتاب مصنف به معنی شفتالوکه به عربی خوخ گویند، آورده بصورت کذائی با تصریح و بیان حروف بطریق مذکور در جمیع نسخ موجوده که عدد آن به دوازده می رسد یافت شد، و این غلط فاحش است از او، چه صحیح بدین معنی دراقن با قاف و نون است. چنانکه صاحب قاموس گوید: الدراقن کعلابط و یشدد، المشمش والخوخ شامیة. و همچنین گولیس نیز از ابن بیطار دراقن بضم دال و تشدید را و کسرِ قاف و نون در آخر نقل نموده. صاحب تحفه نیز گفته : دراقن به لغت شام اسم خوخ است ، و همانا سبب افتادن مصنف در این غلط فاحش عدم مبالات اوست در تحقیقات لغات ، چه قاف را فاء و نون آخر را قاف و گاهی سین خوانده بزعم خود دو لغت قرار داده و اﷲ اعلم بالصواب. ( از حاشیه نسخه برهان چ کلکته حکیم عبدالمجید 1834 م. ). و رجوع به دراقن شود.
