در طلبی

لغت نامه دهخدا

درطلبی. [ دُ طَ ل َ ] ( حامص مرکب ) حالت دُرطلب. جویای در بودن. طالب در بودن :
دُر می طلبید و درنمی یافت
در درطلبی عنان نمی تافت.

نظامی.

حالت در طلب جویای در بودن طالب در بودن

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید