در طلب

لغت نامه دهخدا

درطلب. [ دُطَ ل َ ] ( نف مرکب ) طالب در. جویای دُر :
چون درطلب از برای فرزند
می بود چو کان لعل در بند.
نظامی.
از درطلبان آن خزانه
دلاله هزار در میانه.
نظامی.

فرهنگ فارسی

طالب در جویای در

پیشنهاد کاربران

بپرس