در ستایش دیوانگی ( به هلندی: lof der zotheid ) - ( به لاتین: Stultitiae Laus ) عنوان اثر معروف اراسموس فیلسوف هلندی است که در ابتدای سده شانزدهم میلادی نوشته شد. این کتاب در سده های شانزده و هفده میلادی از پرفروش ترین کتاب های اروپا بود.
«در ستایش دیوانگی» نخستین اثری است که پس از قرون وسطی استبداد مقامات مسیحی را با زبان طنز و شوخی مورد انتقاد قرار داد. متن کتاب به زبان لاتین که زبان علمی آن دوره بود نوشته شده است. ایده این اثر طی مسافرتی از ایتالیا به انگلیس به ذهن اراسموس خطور کرد و آن را در منزل تامس مور، صدراعظم آینده انگلستان در هشت روز نوشت. او طی نامه ای که در آغاز کتاب آمده است اثر را به میزبانش تقدیم کرده است.
انتشار کتاب باعث تشویق هواداران اصلاحات مذهبی شد و در مقابل، خشم کلیسا و مراکز آموزش حکمت مسیحی را برانگیخت. از آن جا که اراسموس دارای دوستان پرنفوذی در اروپا بود و دستگاه کلیسا در آن ایام درگیر اصلاحات مذهبی مارتین لوتر بود او توانست پس از نوشتن این کتاب از محاکمه مذهبی در امان بماند و جان سالم ببرد. در فرانسه، سوربن که بزرگ ترین مرکز تعلیم علوم مسیحی آن روز اروپا بود وی را ملحد دانست و حکم سوزاندن وی را صادر کرد. اما از آن جا که به وی دسترسی نیافتند، لویی برکن نماینده و نخستین مترجم کتاب اش در فرانسه را در آتش سوزاندند.
کتاب که سرشار از اشارات به اسطوره های یونانی و لاتینی است در واقع خطابه ای است از زبان دیوانه ای در ستایش از خود. دیوانگی خود را عامل تمام فعالیت های انسان ها می داند و بیان می دارد که خوش ترین ایام زندگی، یعنی کودکی نیز به خاطر بی بهره بودن از عقل است که این چنین دلپذیر است. سپس زبان به شرح و بیان رذایل اخلاقی و ساختارهای معیوب اجتماعی که بنیاد عقلانی ندارند می گشاید و با زبان طنز، آن ها را دستاورد دیوانگی می خواند: ازدواج، خرافات مذهبی، جنگ، فلسفه، علوم دانشگاهی بی فایده، دولت و مهمتر از همه، کلیسا. سپس اصناف مختلف همچون الهیدانان، درباریان، خطبا، ادیبان و. . . را هدف هجمۀ خود می سازد و آن ها را از یاران خود می شمارد. و در نهایت با لحن طنز می گوید: در این جهان، کسانی که دنبال عقل باشند، ناخوش ترین مردم هستند، و کسانی که بهرۀ کمتری از عقل داشته باشند، بیش از همه در آسایشند.
این اثر توسط حسن صفاری به پارسی ترجمه شده است و نشر فرزان روز آن را در سال ۱۳۷۶ منتشر کرد. این ترجمه تا سال ۱۳۸۷ به چاپ ششم رسیده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف«در ستایش دیوانگی» نخستین اثری است که پس از قرون وسطی استبداد مقامات مسیحی را با زبان طنز و شوخی مورد انتقاد قرار داد. متن کتاب به زبان لاتین که زبان علمی آن دوره بود نوشته شده است. ایده این اثر طی مسافرتی از ایتالیا به انگلیس به ذهن اراسموس خطور کرد و آن را در منزل تامس مور، صدراعظم آینده انگلستان در هشت روز نوشت. او طی نامه ای که در آغاز کتاب آمده است اثر را به میزبانش تقدیم کرده است.
انتشار کتاب باعث تشویق هواداران اصلاحات مذهبی شد و در مقابل، خشم کلیسا و مراکز آموزش حکمت مسیحی را برانگیخت. از آن جا که اراسموس دارای دوستان پرنفوذی در اروپا بود و دستگاه کلیسا در آن ایام درگیر اصلاحات مذهبی مارتین لوتر بود او توانست پس از نوشتن این کتاب از محاکمه مذهبی در امان بماند و جان سالم ببرد. در فرانسه، سوربن که بزرگ ترین مرکز تعلیم علوم مسیحی آن روز اروپا بود وی را ملحد دانست و حکم سوزاندن وی را صادر کرد. اما از آن جا که به وی دسترسی نیافتند، لویی برکن نماینده و نخستین مترجم کتاب اش در فرانسه را در آتش سوزاندند.
کتاب که سرشار از اشارات به اسطوره های یونانی و لاتینی است در واقع خطابه ای است از زبان دیوانه ای در ستایش از خود. دیوانگی خود را عامل تمام فعالیت های انسان ها می داند و بیان می دارد که خوش ترین ایام زندگی، یعنی کودکی نیز به خاطر بی بهره بودن از عقل است که این چنین دلپذیر است. سپس زبان به شرح و بیان رذایل اخلاقی و ساختارهای معیوب اجتماعی که بنیاد عقلانی ندارند می گشاید و با زبان طنز، آن ها را دستاورد دیوانگی می خواند: ازدواج، خرافات مذهبی، جنگ، فلسفه، علوم دانشگاهی بی فایده، دولت و مهمتر از همه، کلیسا. سپس اصناف مختلف همچون الهیدانان، درباریان، خطبا، ادیبان و. . . را هدف هجمۀ خود می سازد و آن ها را از یاران خود می شمارد. و در نهایت با لحن طنز می گوید: در این جهان، کسانی که دنبال عقل باشند، ناخوش ترین مردم هستند، و کسانی که بهرۀ کمتری از عقل داشته باشند، بیش از همه در آسایشند.
این اثر توسط حسن صفاری به پارسی ترجمه شده است و نشر فرزان روز آن را در سال ۱۳۷۶ منتشر کرد. این ترجمه تا سال ۱۳۸۷ به چاپ ششم رسیده است.
wiki: در ستایش دیوانگی