در رحم (آلبوم). در رَحِم ( انگلیسی: In Utero ) سومین و آخرین آلبوم استودیویی گروه موسیقی راک آمریکایی نیروانا است که در ۲۱ سپتامبر ۱۹۹۳ به وسیلهٔ دی جی سی رکوردز منتشر شد. پس از ورود به جریان اصلی با دومین آلبومشان، بی خیال ( ۱۹۹۱ ) ، نیروانا استیو آلبینی را به کار گرفت تا در رحم را ضبط کند، و به سمت صدایی رفت که تداعی کنندهٔ کارهای پیش از آلبوم بی خیال بود. اگرچه خواننده و ترانه نویس اصلی گروه، کرت کوبین، عقیده داشت آلبوم «خیلی غیرشخصی» بود، بسیاری از ترانه های آن شامل تلمیح شدید به زندگی شخصی و گرفتاری هایش بود و احساسات افسردگی و نگرانی که در آلبوم پیشین گروه پیش پاافتاده بود را بیان می کرد.
این آلبوم طی دو هفته در فوریهٔ ۱۹۹۳ در استودیوی پاچیدرم، کانن فالز، مینه سوتا ضبط شد. پس از اینکه ضبط به پایان رسید، شایعاتی منتشر شد مبنی بر اینکه ناشر دی جی سی ممکن است آلبوم را به دلیل سبک تهیه کنندگی آلبینی که خشن و ناهماهنگ با اصول بازرگانی بود، منتشر نکند. این آلبوم به دست باب لودویگ مسترینگ شد تا صدای پسندیده تری هم برای نیروانا و هم برای ناشر آن ها به دست آورد. این گروه سپس تر تهیه کننده اسکات لیت را به کار گرفت تا تک آهنگ های «سراپا عذرخواهی»، «جعبه قلبی شکل» و «چای پونه» را با وجود مخالفت آلبینی، ریمیکس کند.
در رحم با موفقیتی تجاری و هنری همراه بود. منتقدان صدای بی پرده و نامتعارفِ آلبوم و اشعار کوبین را تحسین کردند. این آلبوم به صدر جدول بیلبورد ۲۰۰ ایالات متحده و آلبوم های بریتانیا رسید. «جعبه قلبی شکل» و «سراپا عذرخواهی» به صدر جدول ترانه های آلترناتیو بیلبورد رسیدند. در رحم دارای گواهی نامهٔ ۵ پلاتینی از سوی انجمن صنعت ضبط موسیقی ایالات متحده آمریکا ( RIAA ) است و ۱۵ میلیون نسخه در سراسر جهان فروخته است. این آخرین آلبوم نیروانا پیش از خودکشی کوبین در سال ۱۹۹۴ بود. «چای پونه» که پیش از مرگ کوبین به منظور انتشار به عنوان تک آهنگ برنامه ریزی شده بود، در سال ۲۰۱۴ منتشر شد.
موفقیت آلبوم قبلی نیروانا که بی خیال نام داشت و توسط یک ناشر سطح بالا منتشر شده بود، باعث شد نیروانا به یکی از جریان های اصلی موسیقی تبدیل شود. برآوردها و انتظارات نسبتاً کمی از این آلبوم می رفت، به طوری که شرکت ضبط گروه، دی جی سی، پیش بینی می کرد که ۵۰٫۰۰۰ نسخه از آلبوم بفروش خواهد رفت. اما بی خیال تبدیل به یک موفقیت تجاری شد و میلیون ها نسخه از آن در سرتاسر جهان بفروش رسید و باعث شد تا جنبش گرانج که از سیاتل آغاز شده بود و به طور کلی موسیقی آلترنیتیو راک به محبوبیت برسد. با این حال، تمام سه عضو گروه، کورت کوبین که خواننده و گیتاریست بود، کریست ناواسلیک که نوازنده بیس بود و دیو گرول که درامر گروه بود، بعدها از صدای آلبوم اظهار نارضایتی کردند و از نحوه تولید آن به صورت «بیش از حد جلا داده شده» یاد کردند. در اوایل سال ۱۹۹۲، کوبین به رولینگ استون گفت که مطمئن است که صدای آلبوم بعدی گروه از هر دو جهت عالی خواهد بود، «بعضی از ترانه ها صدای خام تر خواهند داشت و برخی دیگر هم صدای لعاب دار عامه پسندانه تری خواهد داشت و مشابه آلبوم قبلی بی خیال تک قطبی نخواهد بود. کوبین شروع کار بر روی آلبوم را در تابستان ۱۹۹۲ در نظر گرفته بود. با این حال، گروه از انجام این کار در این زمان ناتوان بود، چرا که کوبین و دیگر اعضای گروه در شهرهای مختلفی زندگی می کردند و کوبین و همسرش کورتنی لاو منتظر بدنیا آمدن دخترشان که فرانسیس بین نام نهاده شد، بودند. دی جی سی امیدوار بود که آلبوم جدید گروه برای اواخر سال ۱۹۹۲ آماده باشد. با این حال، از آنجا که تولید آلبوم به کندی پیش می رفت، آنها آلبوم گردآوری شده Incesticide را منتشر کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین آلبوم طی دو هفته در فوریهٔ ۱۹۹۳ در استودیوی پاچیدرم، کانن فالز، مینه سوتا ضبط شد. پس از اینکه ضبط به پایان رسید، شایعاتی منتشر شد مبنی بر اینکه ناشر دی جی سی ممکن است آلبوم را به دلیل سبک تهیه کنندگی آلبینی که خشن و ناهماهنگ با اصول بازرگانی بود، منتشر نکند. این آلبوم به دست باب لودویگ مسترینگ شد تا صدای پسندیده تری هم برای نیروانا و هم برای ناشر آن ها به دست آورد. این گروه سپس تر تهیه کننده اسکات لیت را به کار گرفت تا تک آهنگ های «سراپا عذرخواهی»، «جعبه قلبی شکل» و «چای پونه» را با وجود مخالفت آلبینی، ریمیکس کند.
در رحم با موفقیتی تجاری و هنری همراه بود. منتقدان صدای بی پرده و نامتعارفِ آلبوم و اشعار کوبین را تحسین کردند. این آلبوم به صدر جدول بیلبورد ۲۰۰ ایالات متحده و آلبوم های بریتانیا رسید. «جعبه قلبی شکل» و «سراپا عذرخواهی» به صدر جدول ترانه های آلترناتیو بیلبورد رسیدند. در رحم دارای گواهی نامهٔ ۵ پلاتینی از سوی انجمن صنعت ضبط موسیقی ایالات متحده آمریکا ( RIAA ) است و ۱۵ میلیون نسخه در سراسر جهان فروخته است. این آخرین آلبوم نیروانا پیش از خودکشی کوبین در سال ۱۹۹۴ بود. «چای پونه» که پیش از مرگ کوبین به منظور انتشار به عنوان تک آهنگ برنامه ریزی شده بود، در سال ۲۰۱۴ منتشر شد.
موفقیت آلبوم قبلی نیروانا که بی خیال نام داشت و توسط یک ناشر سطح بالا منتشر شده بود، باعث شد نیروانا به یکی از جریان های اصلی موسیقی تبدیل شود. برآوردها و انتظارات نسبتاً کمی از این آلبوم می رفت، به طوری که شرکت ضبط گروه، دی جی سی، پیش بینی می کرد که ۵۰٫۰۰۰ نسخه از آلبوم بفروش خواهد رفت. اما بی خیال تبدیل به یک موفقیت تجاری شد و میلیون ها نسخه از آن در سرتاسر جهان بفروش رسید و باعث شد تا جنبش گرانج که از سیاتل آغاز شده بود و به طور کلی موسیقی آلترنیتیو راک به محبوبیت برسد. با این حال، تمام سه عضو گروه، کورت کوبین که خواننده و گیتاریست بود، کریست ناواسلیک که نوازنده بیس بود و دیو گرول که درامر گروه بود، بعدها از صدای آلبوم اظهار نارضایتی کردند و از نحوه تولید آن به صورت «بیش از حد جلا داده شده» یاد کردند. در اوایل سال ۱۹۹۲، کوبین به رولینگ استون گفت که مطمئن است که صدای آلبوم بعدی گروه از هر دو جهت عالی خواهد بود، «بعضی از ترانه ها صدای خام تر خواهند داشت و برخی دیگر هم صدای لعاب دار عامه پسندانه تری خواهد داشت و مشابه آلبوم قبلی بی خیال تک قطبی نخواهد بود. کوبین شروع کار بر روی آلبوم را در تابستان ۱۹۹۲ در نظر گرفته بود. با این حال، گروه از انجام این کار در این زمان ناتوان بود، چرا که کوبین و دیگر اعضای گروه در شهرهای مختلفی زندگی می کردند و کوبین و همسرش کورتنی لاو منتظر بدنیا آمدن دخترشان که فرانسیس بین نام نهاده شد، بودند. دی جی سی امیدوار بود که آلبوم جدید گروه برای اواخر سال ۱۹۹۲ آماده باشد. با این حال، از آنجا که تولید آلبوم به کندی پیش می رفت، آنها آلبوم گردآوری شده Incesticide را منتشر کردند.
wiki: در رحم (آلبوم)