درتاختن. [ دَ ت َ ] ( مص مرکب ) تاختن. بسرعت دویدن. چهارنعل بتاخت درآمدن : آب از جوی بایستاد و با امیر بگفتند و وقت چاشتگاه بود، طلیعه ما درتاخت که خصمان آمدند بر چار جانب از لشکرگاه.( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 590 ). || حمله کردن. تاختن : پور تگین بدتر است از ترکمانان که فرصت جست و در تاخت. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 571 ). خیز تا ترکوار درتازیم هندوان را در آتش اندازیم.
