ددری. [ دَ دَ] ( ص نسبی ) منسوب به ددر. || آنکه بیرون خانه دوست دارد. کودکی که میل دارد به کوچه و خیابان رود. || زن شایق به گردش در کوچه و بازار. زن که به خانه های کسان رود تباهکاری را. زن که به کار بد رود به خانه های غیر. زن بدعمل. زن تباهکار.
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - کودکی که میل دارد غالبا به کوچه و خیابان برود . ۲ - زنی که گاه گاه از خانه بدر رود و با مردان بیگانه در آمیزد . ۳ - شخص هرزه و بد عمل .
فرهنگ معین
(دَدَ ) (ص نسب . ) ۱ - کودکی که میل دارد غالباً به کوچه و خیابان رود. ۲ - کنایه از: زنی که گاه گاه از خانه به در رود و با مردان بیگانه درآمیزد. ۳ - شخص هرزه و بدعمل .
پیشنهاد کاربران
ددری: [عامیانه، اصطلاح] کسی که همیشه می خواهد بیرون برود، زن بدکاره.
