دخیو. [ دَ ] ( اِ ) صورت اوستایی کلمه دِه است که در فرس هخامنشی دهیو و معنی کشور و مملکت داشته است و بعدها دایره مفهوم پارینه آن تنگتر شده است. ( فرهنگ ایران باستان پورداود ج 1 ص 60 ).
