دخویه میخایل یان

دانشنامه آزاد فارسی

دِخویه، میخائِل یان (۱۸۳۶ـ۱۹۰۹)(De Goeje, Michael de Jan)
خاورشناس هلندی. از کودکی به زبان های شرقی علاقه می ورزید. در ۱۸۵۴، وارد دانشگاه لیدن شد و نزد استادانی چون دوزی و جوینبول درس خواند و در زبان عربی مهارت یافت. در ۱۸۵۹، معاون دبیر مجموعۀ وارنر در کتابخانۀ دانشگاه لیدن شد. در ۱۸۶۰، با دفاع از رسالۀ خود با نام نمونه هایی از آثار شرقی در وصف مغرب زمین، که برگرفته از کتاب البلدان یعقوبی است، دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۸۶۶، دانشیار دانشگاه لیدن و، در ۱۸۶۹، استاد همان دانشگاه شد. از ۱۸۸۳ استاد زبان عربی دانشگاه لیدن بود و در ۱۹۰۶ بازنشسته شد. در ۱۹۰۸، سرویراستار دایرة المعارف اسلام شد و ۳ جلد نخست این کتاب با ویراستاری او به چاپ رسید. مهم ترین کار دخویه نظارت و همکاری در پژوهش هایی است که در تاریخ الامم و الملوک (تاریخ طبری) شده است. نتیجۀ این پژوهش چاپ تاریخ طبری در ۱۳ جلد بوده است (لیدن، ۱۸۷۹ـ۱۹۰۱). دخویه پژوهشگری پرتلاش و پرکار بود و زبان های عربی، فرانسه، لاتین، انگلیسی، آلمانی، یونانی را می دانست. از دیگر آثاری که به چاپ رساند. فتوح البلدان بلاذری (لیدن ۱۸۶۳ـ۱۸۶۶)؛ بخشی از نزهة الآفاق ادریسی با عنوان وصف افریقا و اسپانیا، با همکاری دوزی (۱۸۶۶)؛ مسالک الممالک اصطخری (لیدن، ۱۸۷۰)؛ صورة الارض ابن حوقل (لیدن، ۱۸۷۳)؛ احسن التقاسیم مقدسی (لیدن، ۱۸۷۷)؛ کتاب البلدان ابن فقیه همدانی (لیدن، ۱۸۸۵)، المسالک و الممالک ابن خردادبه (لیدن، ۱۸۸۹)؛ الخراج قدامة بن جعفر (لیدن، ۱۸۸۹)؛ الاعلاق النفیسۀ ابن رسته (لیدن، ۱۸۹۲)؛ کتاب البلدان یعقوبی (لیدن، ۱۸۸۲)؛ التنبیه و الاشراف مسعودی (لیدن، ۱۸۹۴)..

پیشنهاد کاربران

بپرس