دخویه

لغت نامه دهخدا

دخویه. [ دِ خ ُ ی ِ ] ( اِخ ) ( میخائیل یان ) ( 1836 - 1909 م. ) مستشرق معروف هلندی. وی از جوانی وقت خود را وقف تحصیل زبانهای شرقی کرد و تحت هدایت دزی و جوینبول مخصوصاً در زبان عربی متبحر شد و در 1860 در لیدن باخذ درجه دکتری نایل آمد سپس یکسال در دانشگاه اکسفورد تحصیل کرد و بمطالعه و تنظیم نسخه نزهةالافاق ادریسی موجود در کتابخانه بادلیان پرداخت که قسمتی از آن در 1866 با همکاری دزی ( بعنوان وصف افریقا و اسپانیا ) انتشار یافت. اثر دیگرش تذکره هائی در تاریخ و جغرافیای شرقی ( 3 جلد 1862 - 1864 ) است. پس از وفات دزی ( 1883 ) استاد عربی دانشگاه لیدن شد و در 1906 بازنشسته گردید و در لیدن درگذشت. در دوره تدریس خود نه فقط در شاگردانش بلکه در سایر فضلائی که در جلسات درسش حاضر میشدند نفوذبسیار داشت. دخویه رئیس هیئت تحریریه مجلدات 1-3 دایرةالمعارف اسلام نیز بود. دخویه بعضی از متون معتبرعربی را تحریر و منتشر کرد و از این راه خدمات بزرگ به محققین نمود. از آن جمله است مجموعه آثار جغرافیایی عربی مشتمل بر: 1- مسالک الممالک اصطخری ( لیدن 1870 ). 2- کتاب صورة الارض ابن حوقل ( لیدن 1873 ). 3- احسن التقاسیم مقدسی ( لیدن 1877 ). 4- فهارس ، لغتنامه وتصحیحات سه قسمت اول ( لیدن 1879 ). 5- مختصر کتاب البلدان ابن الفقیه همدانی ( لیدن 1885 ). 6- المسالک و الممالک ابن خرداذبه بضمیمه پاره هایی از کتاب الخراج قدامةابن جعفر ( لیدن 1889 ). 7- اعلاق النفیسه از ابن رسته و کتاب البلدان ابن واضح یعقوبی ( لیدن 1892 ). 8- کتاب التنبیه و الاشراف مسعودی و فهارس و لغتنامه مجلدات 7 و8 ( لیدن 1894 ). ( از دایرة المعارف فارسی ).

پیشنهاد کاربران

میخائیل یان دخویه ( به هلندی: Michael Jan de Goeje ) ( زادهٔ ۱۳ اوت ۱۸۳۶ - مرگ ۱۷ مه ۱۹۰۹ ) خاورشناس هلندی بود.
وی که زادهٔ فریسلاند بود در آغاز با راهنمایی راینهارت دوزی و جوینبول به آموختن زبان های خاورزمین پرداخت. بر زبان عربی تسلط داشت. در ۱۸۶۰ از دانشگاه لیدن درجه دکتری گرفت. آنگاه یک سال را به آموزش در دانشگاه آکسفورد گذراند و به تصحیح نزهةالآفاق ادریسی پرداخت.
... [مشاهده متن کامل]

در ۱۸۸۳ او استاد زبان عربی دانشگاه لیدن گردید. در ۱۹۰۶ از این سمت بازنشسته شد و در لیدن هم درگذشت.
او سرپرست ویراستاران جلدهای یک تا سهٔ دائرةالمعارف اسلام هم بود. همچنین او از نویسندگان جلد نهم دانشنامهٔ بریتانیکا بود. او همچنین عضو انستیتو دو فرانس بود و نشان شایستگی آلمان و همچنین دکترای افتخاری دانشگاه کمبریج را دریافت داشته بود.
اثرها
ترجمهٔ مسالک الممالک اصطخری، لیدن ۱۸۷۰
ترجمهٔ صورةالارض ابن حوقل، لیدن ۱۸۷۳
دیوان مسلم ابن ولید، ۱۸۷۵
احسن التقاسیم مقدسی، لیدن ۱۸۷۷
فهارس، لیدن ۱۸۷۹
البلدان ابن فقیه همدانی، لیدن ۱۸۸۵
المسالک والممالک ابن خرداذبه، لیدن ۱۸۸۹
اعلاق النفیسه ابن رسته، لیدن ۱۸۹۲
کتاب البلدان یعقوبی، لیدن ۱۸۹۲
التنبیه والاشراف مسعودی، لیدن ۱۸۹۴
ویرایش تذکرهٔ ابن قطیبه، ۱۹۰۴
سفرهای ابن جبیر، ۱۹۰۷

بپرس